Etiquette

U merkt er vast niks van, maar sinds een poosje werken wij als redacties volgens een ander, beter procédé. Alles wat je al jaren doet en ineens anders moet is even wennen, dus ook ik maak zo nu en dan kostelijke blunders, maar die horen daar gewoon bij, zo troost ik mezelf. Op zich is het een mooi systeem en eigenlijk heb je meer- mooiere mogelijkheden, alleen je moet nog even oppassen dat je geen fouten maakt. Ik deed dat natuurlijk wel, vergat fotobijschriften of zelfs de plaatjes mee te sturen, maar ik kwam er nog steeds voor het verstrijken van de deadline achter, goed he? Maar ach, het went vanzelf en over een poosje weet je niet beter. Ik heb mezelf afgelopen week ook maar eens in het kermisleven gestort, normaal kom ik nooit op zulke wulpse plaatsen maar nu wilde ik toch wel eens zien wat daar te beleven is. Het was eigenlijk best gezellig, allemaal lampjes en knipperdingen, zou de energiebesparing daar nog niet zijn doorgedrongen? Of moeten we gewoon maar het leuke verkiezen boven de kosten? Ik heb aan niks meegedaan hoor, want om nou met een bal te gaan gooien of een rit in een scheurkarretje te gaan maken zie ik niet zo zitten, ik ben meer een kijker en denker. Trouwens het enige waar ik goed in ben zag ik er niet bij. Ik werd vroeger al van schiettenten geweerd omdat ik alles raakte. Als scherpschutter met klein-kaliber was ik meestal niet echt welkom, ik raakte na twee proefschoten echt de roos wel, dat vonden de exploitanten niet leuk. Tegenwoordig schiet ik vaker uit m’n slof dan met een geweer, al blijft ook dat laatste wel leuk, mits het maar op statische doelen is en nooit op mensen. Maar toch was de kermis wel leuk, ik heb een lekker poffertje gekocht bij de kraam van Burger en Dochteren, die happen zo lekker weg, alleen daarna moest ik wel douchen, want ik heb de kwaal om nooit zoiets uit de hand te kunnen eten, ik zit dan tot aan mijn oksels onder de witte poeder. Dat heb ik overigens met alles wat je uit de hand eet, hamburgers zijn voor mij taboe, de mayonaise zit dan tegen de ruiten. Een patatje lukt nog wel, mits er geen spreeuwen in de buurt zijn. Ik ben een echte ‘mes en vork’ eter die zelfs macaroni en een broodje worst nog met bestek eet. Ik hou dus van etiquette, ook een gebakje, als ik die loskrijg van mijn eega, nuttig ik netjes met een gebakvorkje. Nee hoor, ik ben geen snob of zo, maar van huis uit leerden wij dat, mijn ouders hebben ons wat waardevolle zaken als bagage meegegeven, en geloof me, ik heb me er altijd goed bij gevoeld. Ik eet geen boterhammetje uit de hand, mijn eega wel, maar ja die is ook anders dan ik hoor.  
Alleen ik heb weer dingen die anderen veel netter doen, ik laat vaak scheten als ik alleen in de auto tuf en praat in mezelf als er weer zo’n minkukel vergeet richting aan te geven, maar ja, je kunt niet overal netjes in zijn toch?