Vrede

Je hebt op onze wereld twee stromingen, dat was altijd al zo en niemand kon er ooit wat aan doen. We zijn in staat om tot op een millimeter nauwkeurig de afstand van de aarde tot de maan te berekenen, sterker nog, naar mars lukt ook nog wel, maar vrede bewaren, nee, die techniek beheersen we nog niet. De ene stroming vindt het spannend dat we ruimtereizen kunnen maken, de andere wuift het weg als onzinnig.  Je hebt goede denkers en slechte denkers, net als norse buurmannen en juist vrolijke fransen. Zo kun je nog wel even doorgaan, er is naast de welwillende altijd de kwaadwillende. Daar moest ik aan denken toen ik het bericht ter ore kreeg over de schietpartij in de Heerlijkheid, waarom moet iets prachtigs misbruikt worden om geweld te uiten? In plaats van blij en gelukkig te zijn over al die nieuwe mogelijkheden van het festivalterrein heeft men het omgekeerde gedaan en het leuke vernield, wat heeft dat voor zin en wie is er bij gebaat? Er is een oude Hoogvliets wijsheid: ‘Als je een verschil van mening niet met woorden kunt oplossen en geweld gaat gebruiken had je ongelijk’….  
Ik kan me best voorstellen dat ontevredenheid bij sommige mensen kan leiden tot wanhoopsdaden, maar ik kan niet begrijpen dat men dan de lusten gaat botvieren op dingen of mensen die er part nog deel aan hebben. Vrijheid begint bij jezelf, laat anderen vrij en jij zult het ook zijn, belemmer anderen en jij zult belemmert worden, het bekende oog om oog maar dan met een knipoog. Toch voer voor psychologen, waarom geniet de één van een mooie bloem en vertrapt de ander hem? Ik heb in mijn leven geleerd dat ontevredenheid vaak onterecht is, men zal nooit 100% tevreden kunnen zijn, net als men nooit mag zeggen dat het goed gaat met je, het kan altijd beter. Ik heb ooit in een krotje geleefd, slechts een tuinstoeltje en een leeg kratje, maar wat smaakte dat goedkope toastje met een beetje brie er op heerlijk, samen met mijn meisie was ik gelukkiger dan ooit. Soms moet je geluk ook een beetje helpen, geluk vindt je niet door het af te dwingen of te gaan zitten wachten tot anderen wat voor je gaan doen. Het leven positief benaderen, er zin in hebben, desnoods zin maken, dát zijn wegen in het leven die ergens toe leiden. Ik veroordeel de verdachten van de schietpartij niet, dat kan ik niet omdat ik niet weet wat de reden was. Dat echter een locatie gesloten is omdat het gebeuren daarin plaatsvond vind ik wel discutabel. Het doet me denken aan een uitspraak ooit van de RET: ‘Het is onze schuld dat de abri (bushokje) is vernield, het stond op een veel te uitnodigende plek voor vandalen’. Vrij vertaald kun je dus stellen dat je beter maar geen leuke dingen kunt neerzetten, dan gaat er ook niks kapot.