De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 34

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Humor op straat

Zoals een vlooienmarkt exploitant zegt; ‘het geld ligt op straat’ zo beweer ik dat het met humor niet anders is. Iemand die veel op terrasjes zit, en wie doet dat tegenwoordig niet, om van de geneugten van het leven te genieten, ziet de gekste dingen gebeuren op straat. Maar ook vanuit andere situaties kun je genieten van je medemens hoor. Ik heb de twijfelachtige eer elke keer met mijn Jootje mee te ‘mogen’ om boodschappen te doen. Nee, zoals bekend bij velen, ik ga niet mee naar binnen want ik zou teveel lekkernijen in het boodschappenwagentje gooien. En omdat mijn Jo scherp toeziet op de portemonnee en het naleven van Sonja’s uithongeringmethodiek heb ik jaren geleden besloten mezelf tijdens de boodschappen te vermaken in mijn automobiel. Niet echt vervelend hoor want mijn autoradio doet het prima dus ik kan heerlijk genieten van mijn eigen muziek. Lekker peukje er bij, bij mij is alleen de kofferbak de rookvrije ruimte, dus wat kan me gebeuren? Vorige week stond ik wederom achter de XL en de Lidl, hoe kom je op zo’n naam, geparkeerd. Het was heerlijk weer, raampjes open en de stereo wat zachter want ik wilde niemand hinderen. Voor me was nog een parkeervak vrij, een waar mirakel want op die plaatsen is het een komen en gaan van auto’s. Er kwam een Corsa aangetuft met twee lachende dames er in, op zich prima natuurlijk want beter vrolijk dan treurig. De bestuurster wilde met mij ‘neuzen’, dus neus aan neus parkeren. Ze dook met verve het vak in met haar bolide, maar ja dat stond niet zo beschreven in de lessen van het CBR toch? Dat werd niks, al moet ik toegeven dat ze daarna na heel wat slingerwerk aan het stuur toch nog redelijk uit kwam. Gelukkig bleef de lach wel werken bij de dames, ik vermoed zelfs dat Tena er bij aan te pas moest komen. De bestuurster keek me lachend aan en vond kennelijk dat het beter kon, ze sjeesde het vak weer uit, waarom dat altijd beter lukt is me een raadsel, en keerde verderop haar auto. Even stopte ze naast me en zei; ‘ik kan het andersom beter’, uiteraard bedoelde ze het goed, maar ik had er zo mijn bedenkingen over. Terwijl ze het dus opnieuw ging proberen zag ik wat verderop een dame bar ongelukkig lopen op hoge hakken en met een zware tas. Het was duidelijk dat ze niet vaak op hoge hakken loopt want het leek wel of ze over een wankel touwbruggetje waggelde. Plots schoot ze kennelijk in een voeg want haar lichaam maakte zwaar averij en de tas een salto mortale met schroef. Gelukkig wist ze nog net een passerend winkelwagentje beet te grijpen om erger te voorkomen, met een zuur gezicht raapte ze haar tas weer op en keek of iemand het had gezien, want ja, je staat zomaar voor gek he? Ondertussen waren de dames voor me zover dat ze uit konden stappen, de auto stond wonderwel perfect geparkeerd. Ze keken naar me achter mijn geopende raampje en riepen; ‘je gaat er toch geen ‘stukkie’ over schrijven he?’ Hoe durven ze het te denken!

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org