Peace men

Ik was ooit een hippie, trouwens ook nog een poosje nozem geweest, vraag maar aan die andere nozem Marcellus Hoornweg. Dat is trouwens een wat vreemde nozem want hij houdt van blues! Vraag me nog steeds af wat hij allemaal uitspookt want je hoort niks van of over hem en dat betekent niet veel goeds. Eerdaags komt hij vast met iets geks op de proppen want die man kan niet onopvallend zijn. Maar er waren hippies  genoeg het afgelopen weekend, zowel hele echte als namaak. Bij Woodstock aan de Maas liepen talrijke ouwe hippies rond, en zelfs het ‘my generation’ symbool prijkte op menig kostuumpje. Wat wel opviel dat er veel minder bloot was en ook de rokken waren veel langer dan in 1969, maar ja, ‘we’ waren toen ook veel vrijer he? Ik was vroeger altijd overal bij, ik was en ben muziekgek. Ja, ik ben nog uit de tijd dat de Beatles de wereld muzikaal veroverden, het was een hype van jewelste. A Hard Day’s Night, dat vergeet je nooit meer, zelfs Mies Bouman stond te trillen op het podium toen ze de Beatles moest aankondigen. Even voor de jonkies; mevrouw Mies was een presentatrice op de vaak nog zwart- witte televisie. Ze heeft ooit een marathonuitzending gemaakt ten bate van het toen nog niet gebouwde ‘Het Dorp’ bij Arnhem. Dat Dorp is er gekomen en Mies is later gaan genieten van haar rust ergens op een Gooi’s matras denk ik.  Na de Beatles kwamen de Rolling Stones waar onze Flamingo Kees (H)  weer zo gek van is. Maar ja, we worden ouder en soms ook nog wijzer. Woodstock aan de Maas was een poging om het gevoel van ooit weer terug te brengen bij de mensen van nu. Een prima streven, zeker als je de daarbij behorende verdraagzaamheid en liefde meeneemt. Vrede willen we bijna allemaal niet waar? Het was dan ook best een mooie poging van de organisatoren van Woodstock om het hier heen te halen. Ik denk echter wel dat je met de ideologie van toen in deze tijd niet meer kunt werken. Toen was er nog vrijheid en blijheid als wapen tegen oorlogen en onderdrukking, tegenwoordig is alles ‘geregeld’, dus ongeregeld. Destijds kon een ambtenaar in samenspraak met een collega nog wel even ad hoc een vergunning regelen, tegenwoordig gaat dat letterlijk over tientallen computerschijven en zit er geen menselijk denken meer bij. Ja, het klinkt somber, maar feit is dat we administratief zo vrij zijn als een vogeltje. Maar andere pennenlikkers onderdrukken ons steeds verder en beperken ons in vrijheid, je merkt het amper, maar als je het merkt is het te laat. Love, Peace And Happiness, past dat nog wel in een wereld van eerst ikke en de rest kan stikke? Peace men!