Kunstkop

Wat was het weer ontzettend leuk, dat Kunstkop in Hoogvliet. Het was naar mijn gevoel weer zoals het hoort te zijn, kunstzinnig bezig zijn in een stad die artistiek het beste beentje altijd voor zet. Van gladde dans tot melancholisch Koffie concert en van diabolo spel tot portretschilderkunst. Echt waanzinnig leuk en we gaan nog even door want de Kunst en Atelierroute komt er ook nog aan. Normaal ga ik voor de (vrije) nieuwsgaring alleen op stap met de camera en balpen, maar dit keer wilde mijn eega mee, want ja we moesten nog een paar boodschapjes hebben. Nou, dat is geen doen hoor. Op de een of andere duistere wijze schijnt iedereen me te kennen en dus kreeg ik na elke twee passen aanspraak. Iedereen wilde een praatje met me maken en ach heden, wat kwam ik weer een hoop topgeheimen tegen. Ik heb in een uur tijd een hele stapel visitekaartjes ontvangen en uitgedeeld, het leek wel sinterklaas! Mijn eega voelt zich daar niet zo gemakkelijk bij, ze houdt niet zo van aandacht, zielig he? Ik zelf heb er niet zoveel moeite mee, soms is het lastig maar nog vaker ook wel fijn. Donny Jelsma, mijn boekmaatje en tegenwoordig zelfs raadslid, noemde me ooit de ‘Bonte Hond van Hoogvliet’, klaar ben je er mee en ze heeft nog gelijk ook, want van de honderd passanten roepen 99 ‘hé Jan’ naar me. Ik maak wel graag een praatje hoor, behalve als ik nodig moet plassen want dan kan ik even dat gezeik niet aanhoren, maar verder is het wel o.k. Ik raakte diverse malen mijn eega kwijt in de massa en maakte me ernstig zorgen want ze zou wel kunnen verdwalen tussen als die artistiekelingen. Ook verdwaald was de kraanvogel die in De Heerlijkheid Hoogvliet neerstreek. Een prachtig beest, ik hoopte eigenlijk dat het een wilde zou zijn en hier bleef, maar nee hoor, natuurlijk heeft het vogeltje weer een eigenaar die hem komt ophalen. Het is me opgevallen dat in en om De Heerlijkheid veel vogels en dieren zijn neergestreken. Nee, de loopdieren streken niet neer natuurlijk, die kwamen te poot en gingen gewoon zitten. Het gaat er goed uitzien moet ik zeggen, nog wat struikjes er bij en een blijvende activiteit en dan zal de Heerlijkheid een mooie plek zijn om zomaar even langs te gaan. De natuur weet het terrein te waarderen u ook vast wel straks. De natuurspeelplaats waar Ineke van Dort haar eigen ‘wilgenboomkantoor’ heeft wordt ook steeds groener en boeiender, straks komen daar vast ook uitheemse dieren een kijkje nemen, misschien wel een giraffe of een schildpad, je weet het maar nooit. Wat mij betreft een grote pluim voor de mensen die dergelijke dingen zo perfect hebben georganiseerd, al kreeg mijn eega er dan soms een kunstkop van.