Samen

Deze keer ben ik geen zeur hoor, ik probeer het leuk te houden. Zit ik al die jaren te denken dat toch niemand mijn stukjes leest blijkt nu dat zelfs elke punt of komma wordt gelezen van wat ik hier schrijf. Ik was afgelopen zaterdag in de Flamingo bij de HansE trofee en ja hoor, men vond het nodig en kennelijk leuk om me aan te spreken, want ze hadden gelezen dat me dat ook telkens overkomt als ik op drukke plaatsen kom. Nou, jullie hebben je zin hoor! Ik ben al een poosje van plan om mijn foto bij dit ‘stukkie’ te vervangen door een wat recenter exemplaar, want inmiddels ben ik weer een stuk knapper geworden, mannen worden…. weet u wel? Ene Joop van der Hor, ja hoor Joop, je staat weer in de krant, vroeg me zelfs persoonlijk of ik niet eens een andere foto moest plaatsen. Wat er mis is met de huidige weet ik niet, misschien had ik beter een sigaar kunnen opsteken, maar goed, wel tijd voor een andere lijkt me. Deze week nog niet, want natuurlijk moet de lichtval goed zijn en ik heb geleerd dat die in de tweede week van oktober het mooist is. Het was overigens een prachtige avond in de Flamingo, veel knoertgoeie artiesten en de sfeer was waanzinnig goed, zeker in het rookhok. Grapje hoor, de sfeer was overal goed, maar kon het niet laten. Joop deed de presentatie dus op voorhand ging ik er al van uit dat het een latertje zou worden, maar dat viel mee, hij hield het kort dit keer. Wel waren er momenten dat ik hem niet goed verstond, want de muziek overstemde hem soms. In vlagen hoorde ik iets over een zangeres en een poes die met de dierenambulance mee moest, maar de essentie van het verhaal is me, gelukkig, ontgaan. Weet u, zo’n avond als deze was, geeft weer aan dat we in Hoogvliet toch echt wel een beetje ‘samen’ zijn, we waren gelijkgestemden en ‘ons kent ons’. Ja, roddels waren er ook, en ook blijkt dat steeds meer mensen elkaar hebben leren kennen van internet, leuk toch? Nou ja leuk, vroeger ontmoette je mensen door over de schutting met je buren te praten of bij de kapper, wachtkamer, supermarkt, er waren talrijke mogelijkheden om je buren of mede dorpsbewoners te leren kennen. Nu werkt dat niet echt meer want mensen die je nu buiten tegenkomt hebben geen toetsenbord bij zich en dus is er niet meer te communiceren. Vroeger kon je op feestjes ook leuk met elkaar praten en lol maken, nu kan dat alleen nog maar met je eigen soort. Of je moet gebarentaal kennen om door de glasplaat van een rookruimte te communiceren met die ‘andere’ mensen. Ik heb het wel eens meer gezegd, maar het is nog steeds zo dat hoe meer communicatiemiddelen er komen, hoe minder er gecommuniceerd word. Vorig jaar om deze tijd zat ik nog met mijn grote vriend HansE aan tafel een peukje te roken en een praatje voor een microfoon te doen, een aantal uren later was hij toe getreden tot het rijk der engelen. We genoten van de geneugten van het leven maar we communiceerden!