Spuitoor
Het werd steeds maar
stiller om me heen en eigenlijk beviel het me wel, de drukte van de straat,
die pokke auto met z’n lekke uitlaat, de sirenes, de helikopters, alles
ging op den duur geluidloos langs me heen.
Nee en ja, het is niet de leeftijd, maar wel schijnt het zo te zijn dat als
je ouder wordt je oren eerder dicht gaan zitten vanwege blubber.
Het werd op den duur, na een week dus, knap lastig, bij interviews moest ik
een handgebarentolk meenemen want ik zag alleen maar happende monden, horen
deed ik niks. Ik miste mijn muziek, ik hoorde niet eens meer of mijn
automotor wel draaide en als ik de deuren dichtsloeg klonk het alsof er
watjes tussen zaten.
Mijn eega, ja alweer zij, moest vorige week toch naar de dokter, dus ik
dacht; ‘mooi, dan ga ik mee’. Voor oren uitspuiten heb je toch geen
afspraak nodig, dacht ik, dus wij vrolijk naar onze dokter op de
Meeuwenplaat. Ja Meeuwenplaat want we hebben onze dokter daar al 24 jaar,
toen woonden we nog in de Koolvisweg vier hoog in een maisonnette.
Het was niet druk bij de dokter, was maar één patiënt voor ons, maar die
mankeerde vast veel want het werd toch nog een poosje wachten.
Toen we naar binnen mochten zag ik de dokter al enigszins verbaast kijken,
maar ja hij kon het weten, wij ‘Jut en jul’ komen vaak samen.
Mijn vrouw kreeg eerst haar onderzoek en een recept voor mooie ronde
pilletjes. Mij sprak de dokter aan over mijn markante oren en stelde voor
dat ik een afspraak maakte voor na het weekend. Ik schrok me bijna de
proppen uit de oren, nog langer zo doorlopen?
Toch bleek mijn dokter een goede man te zijn, hoe nobel van hem, ik mocht
naar het ‘oordoorspuitkamertje’.
Als mijn oren dicht zitten dan zitten ze dat ook, dus de dokter moest even
vol gas geven met de spuit, ik had dit keer zelfs het gevoel dat hij mijn
huigje er ook bij mee spoot! Maar eindelijk plompte de zooi er uit en meteen
hoorde ik de pokkenherrie van het dagelijkse leven weer, zelfs een
koolmeesje in de tuin van de dokter tjilpte oorverdovend hard in mijn hoofd,
pokke vliegkip. Daarna zijn we snel naar huis gegaan en kon ik weer genieten
van de muziek en ook de telefoon weer gebruiken.
Heerlijk toch eigenlijk wel dat er nog dokters zijn die net als de kleine
kruidenier vroeger, je nog wel even achterom willen helpen.
Hoewel het misschien een ‘gees-tig’ verhaal lijkt wil ik toch mijn
dokter nogmaals bedanken voor zijn kordate ingrijpen met zijn grote spuit.
|