Statusaparte

Hoogvliet, wie kent het niet? Vroeger, toen Rotterdam zelf nog maar een plaatsje was dat nog geen recht had een grote mond op te zetten, was Hoogvliet een zelfstandig dorp. Maar ja, aan de meeste mooie dingen komt een eind en Rotterdam wilde groot worden en jatte diverse kleinere plaatsjes, u kent het wel, net als grote vissen die kleinere opvreten. Ook Hoogvliet werd een deelgemeente van een stad die van oorsprong bijna kleiner was dan Schiedam. Hoogvliet bleef wel Hoogvliet, want er is geen chauvinister  volk te vinden dan de Hoogvlieter. Zelfs niet van oorsprong echte Hoogvlieters gaan op de bres voor deze plaats. Hoogvliet kende een periode van kommer en kwel, de armoe, de verpaupering, de criminaliteit, maar ook van voortgang, werkgelegenheid, opgang en verbeteringen. Ooit pakte Hans Elemans, toenmalige deelraadsvoorzitter, vooral de overlast grondig aan. Samen met ‘spelpartners’ sloeg hij bijna letterlijk de relschoppers de stad uit en stroopte de mouwen op om een nieuw en beter Hoogvliet neer te zetten. Hoogvliet Vernieuwt, deze slogan paste zo goed bij die man en later bij zijn opvolger dat zij zeer zeker waardering verdienen. Hoogvliet is aan het vernieuwen, het bedrijvenpark groeit als kool, de huizen zijn 500% verbeterd en het wonen in deze plaats is een riant gebeuren geworden, je zit wel goed in Hoogvliet. Ik hoorde tot mijn genoegen Kees van Pelt, de huidige deelraadsvoorzitter zeggen dat hij zijn vechtersjasje aan gaat trekken, ik ben helemaal blij! Natuurlijk moeten we dat doen, we moeten de centralisatie, die ooit zoveel kapot maakte met hand en tand stuk bijten. Deelgemeenten, en zeer zeker Hoogvliet, dat nota bene totaal los van Rotterdam is gesitueerd, moet een plaats blijven die niet voortdurend onder het juk van een stad loopt die slechts de deelgemeente Hoogvliet gebruikt om zichzelf industrieel te verrijken. ‘Het kan zoveel slechter’, dat zou de titel moeten zijn van de nota over de deelgemeenten die wat ambtenaren op de Coolsingel tussen de rookpauzes door hebben verzonnen. Edwin Smid, de fractievoorzitter van het IBP, de enige partij die 100% Hoogvliets is praat vaak over een statusaparte voor Hoogvliet, tip voor Edwin; vuist op tafel, alles in de strijd en maak het om mijn part speerpunt bij de komende verkiezingen! Hoogvliet gaat deels ten gronde als die partijpolitieke regelneven het voor het zeggen krijgen daar in het verre Rotterdam. Zij hebben kennelijk slechts belang bij meer zeggenschap voor hun partij, het belang van het volk zie ik niet terug bij hun handelingen. Ik voel me een Friese Hoogvlieter en geen Rotterdammer, en dat moet zo blijven!