Natte slip

Geniet u ook zo van het lekkere weer de laatste tijd? Ja ik weet het, het blijft niet zo, maar toch was het vorige week heerlijk in mijn residentie in Tussenwater. Lui in een kunststof tuinstoel, de kwetterende vogels, die eeuwig blaffende hond een paar huizen verderop, de heli’s in de lucht, het wiegen van de takjes van onze struikenweelde, allemaal ingrediënten om optimaal van de genieten, behalve dan die *** hond verderop. Het was erg warm en ik ben al niet zo’n aanhanger van erge hitte, zal wel door mijn noordelijke afkomst komen, maar het was goed uit te houden onder het dak van onze partytent. Ik was wat rommel aan het uitzoeken die ik in de schuur aantrof, daar ben ik al jaren mee bezig en dus kon ik dat mooi even voortzetten in de schaduw van die tent. Mijn Jootje, u weet het ondertussen, mijn eega, was met de tuinslang wat dingen aan het schoonspuiten, want ja, met zulk weer ga je waterige dingen doen toch? Op zich heel fijn dat ze zich nuttig maakt uiteraard, want stilzitten is stilstand en dat is weer achteruitgang, dus er moet gewerkt worden. Plotseling als donderslag bij heldere hemel kreeg ik een kolossale straal kletsnat water in mijn markante flanken geserveerd, ik schrok me een hoedje en meteen voelde ik de nattigheid over mijn lichaam trekken. Mijn schrik werd ruw verstoord door zacht en geniepig gegiebel vanachter de rododendron, ik herkende de geniepige klanken van mijn Jootje die stillekes haar eigen stringetje zat te bewateren van het lachen! Ik stond op en keek meewarig door de struiken naar deze spijtloze misdadigster, ik voelde dat ik zelf nat was tot aan het labeltje in mijn onderbroek. Ik heb de natte resten van mijn rommeldoos maar in de groene bak gedonderd, er was toch geen redden meer aan, alles was verzopen. Uiteraard heb ik Jootje op het (gras) matje geroepen en gevraagd om uitleg. Ik persoonlijk vond het excuus wat slapjes; ‘de slang schoot uit mijn handen’, gek dat ik toch ondanks mijn altijd positieve gevoel over mensen dit keer sterke twijfels had aan dit argument. Ik heb het verhaal reeds vele malen aan vrienden en kennissen verteld en er telkens bij gezegd dat wie lacht over de knie gaat, ik trek nu komend weekend uit om af te rekenen met tientallen lachers. De moraal van dit hele verhaal is: Als je gaat opruimen, sluit ramen en deuren en vooral de kraan waarop je tuinslang zit.