D ag karretje

We sjouwen de laatste tijd heel wat af, we zijn aan het verhuizen, nee niet wijzelf, maar we helpen een ander. Op zich een zware klus hoor, zeker voor mij want ik moet het denkwerk doen, dat is best een belasting voor je hersens. De anderen hoeven alleen maar wat te sjouwen en duwen, makkelijk werk waarbij je alleen maar wat spieren nodig hebt. Vorige week kwam het grote spul aan de orde, bankstel, wasmachine, koelkast, wandmeubels enzovoort. Dat past natuurlijk niet allemaal in mijn auto, dus een aanhanger gehuurd met vier wielen, want het moet wel stevig zijn. Sommige dingen kregen een andere bestemming en moesten dus naar elders. Zo ook wat meubeltjes die onze vriendin in Dordrecht wel wilde hebben. Dat was geen punt voor Jan, dus met een volle aanhanger naar die plaats aan de Merwe. Alles werd er daar uitgemieterd en deels in een kelderbox geworpen en de rest twee hoog naar de flat van die vriendin. We dronken er even een kopje koffie, ik had netjes de auto op slot gezet en zoonlief had de aanhanger leeggemaakt en afgesloten…… dacht ik. Na de koffie stapten we vol goede moed in de auto en ik hobbelde over de drempels in de weg naar een begaanbare weg die ons weer uit Dordt moest leiden. Bij een verkeerslicht waar we moesten wachten stond een mannetje op een fiets te zwaaien naar ons. Hij riep iets over een klep en de aanhanger. Bij de eerst volgende benzinepomp zijn we gestopt en onze zoon constateerde dat de klep van de aanhanger en het zeil niet was afgesloten. Vrolijk stapte hij weer in met de mededeling dat hij het nu even goed had vastgemaakt. De rit terug verliep zonder incidenten en bij aankomst stond mijn jootje al klaar om ons verhuiswagentje uit de aanhanger te pakken om een nieuwe lading spullen op te laden. Alleen, waar was dat karretje nou? We keken gezamenlijk onze steeds roder wordende zoon aan, zou het kunnen dat door zijn onzorgvuldigheid er nu iemand in Dordrecht een gratis karretje heeft gekregen? We hebben de verhuizing zonder karretje af moeten maken, was dubbel veel werk nu. Ik onderschrijf de gedachte ‘hoe verder van Dordt, hoe rotter het wordt’. Gelukkig is alles goed gekomen en hebben we inmiddels twee nieuwe karretjes besteld. Wel is nu weer gebleken dat denken belangrijk is, daarom blijf ik dat ook maar doen bij zware klussen, spieren gebruiken is voor krachtpatsers, ik moet mijn energie sparen om mijn denkvermogen in conditie te houden.