Oordoppies

Alweer gaat er voor mensen geregeld worden, men regelt toch wat af he? Walkmannen- en vrouwen mogen straks geen harder geluid meer produceren dan 80 db, best lastig voor de toch al gehoorgestoorde jongeren eigenlijk. Maar goed, het is schadelijk om te harde geluiden te horen, maar waarom weer dat betuttelen? Vlees eten is ook slecht, dus daar komt ook vast een verbod op, net als roken, parfum, opvoedkundige tik, alcohol, wiet, paddenstoelen, plassen als er geen toilet aanwezig is, feestjes met meer dan 20 man, je vrouw slaan, zelfs als ze dat lekker vindt, muziekdraaien met het raam open, opzichtige kleding, je vermommen op de openbare weg, met uitzondering van de integraalhelm, nieuwsbrieven van je vereniging versturen, met je linkerhand schrijven of boos kijken naar een agent. Alles wordt geregeld, we hoeven zelf niet meer na te denken over wat goed of slecht is. Wel een hele geruststelling dat alles wat niet verboden is goed is, want anders was het wel verboden geweest. Ik weet nog niet helemaal zeker of alles wat ik hier nu schrijf wel mag hoor, voor hetzelfde geld is er ineens weer een verbod op vrije meningsuiting voor mannen van 62. Ik weet nog dat ‘vroeger’ ons land, toen we nog zelfstandig waren, we zijn nu immers een deellandje van Europa, alles in de opbouw zat, ‘Nederland herrijst’, ons land werkte aan vooruitgang. De laatste tien jaar werkt Nederland aan de afbouw, de sloop van alles wat ‘we’ ooit opbouwden. Soms zakt daar mijn broek van af, al mag dat eigenlijk ook al niet meer op de openbare weg. Wij ‘gewone’ mensen leven niet meer maar worden geleefd door wetten, regeltjes, meningen van anderen, ambtenaren die zich vervelen of willen scoren, onze hersens kunnen er straks wel uit en worden vervangen door een chip die vanuit Brussel kan worden geprogrammeerd. Terug naar de oertijd, toen was de wijsheid nog in pacht bij de natuur. Vertel mensen gerust wat goed of slecht is maar laat ze zelf ook nog wat mogen kiezen, we zijn zelfstandig levende wezens die zelf keuzes kunnen en willen maken, ook als het soms niet de keuze is van bestuurders of pennenlikkende ambtenaren die met hun exorbitante salarissen zorgen dat de financiële crisis niet te snel voorbij gaat. Soms krijg ik zin om plankgas, mobiel bellend met de stereo op 100 naar een overheidsgebouw te karren om daar eens heerlijk tegen de pui te zeiken.