Plofauto
Leuk die inzendingen van u
als lezer over mijn vraag vorige week ‘wie zal winnen in ons gezin als het
gaat over wel of niet een opvolger van onze hond Joris’, die helaas naar
de eeuwige jachtvelden moest vertrekken.
Ook heel hoopvol voor mij is dat de meesten denken dat ik wel zal winnen en
er weer een New Foundlander gaat rondstruinen in huize Koopmans. Maar het is
nu nog te vroeg, we willen eerst wennen aan de leemte die er nu is, geen
begroetingen meer als je thuis komt, geen zwarte lobbes onder aan de trap
als je beneden komt, geen zware zakken met hondenvoer, geen gezeur bij een
etensbak, geen hysterisch gehuppel als er kinderen op visite komen en ook
geen aanspraak meer als je behoefte hebt aan een goed gesprek met een
toehoorder die je niet tegenspreekt.
Thuis komen was wel altijd een beetje ingewikkeld want Joris wilde meteen
knuffelen, en dat was echt wel erg onhandig hoor, hij was net zo groot als
ik en ik hou niet van hondentongen, trouwens van geen enkele tong. Afgelopen
maandag kwamen we thuis na een weekje Friesland, we gingen daar vorige
maandag heen om een paar dagen te genieten bij vrienden op een boerderij, u
weet wel, de serene rust van het platteland.
Toen we vorige week daarheen reden, ik ben ooit heel lang geleden daar in
elkaar gezet, wilde onze auto vlak voor de afslag Lemmer ineens niet verder.
Een hoop kabaal en een stank en een Jootje die riep dat er wel eens brand
kon uitbreken onder de motorkap. Meteen een verlaten oprit ingereden op de
laatste krachten en alle deuren opengemaakt om eventueel snel onze spullen
naar buiten te trekken. Er kwam geen rook en ook geen vuur, dus dat viel
gelukkig mee. Ik heb wel meteen enorm moeten plassen want ik had het al 200
kilometer opgehouden, dus ik heb de bermplanten meteen bevochtigd. De
Wegenwacht constateerde een ontstekingsprobleem dat later in een garage
‘gewoon’ een lekke koppakking en distributie probleem bleek. Na een
weekje was onze auto weer klaar, nieuwe pakking, geslepen kop en riemen etc.
ook weer vervangen. We hadden gelukkig gespaard voor Jootje haar rijlessen,
die moeten nu wel voorlopig worden uitgesteld want dit ‘grapje’ kostte
bijna al onze spaarcenten. Maar ja, dan kom je wel weer veilig thuis,
gelukkig maar. Toch was de thuiskomst anders dan normaal, platzak en niet
eens een vrolijke Joris die je armoe weer omzet in rijkdom.
|