Plofauto

Leuk die inzendingen van u als lezer over mijn vraag vorige week ‘wie zal winnen in ons gezin als het gaat over wel of niet een opvolger van onze hond Joris’, die helaas naar de eeuwige jachtvelden moest vertrekken. Ook heel hoopvol voor mij is dat de meesten denken dat ik wel zal winnen en er weer een New Foundlander gaat rondstruinen in huize Koopmans. Maar het is nu nog te vroeg, we willen eerst wennen aan de leemte die er nu is, geen begroetingen meer als je thuis komt, geen zwarte lobbes onder aan de trap als je beneden komt, geen zware zakken met hondenvoer, geen gezeur bij een etensbak, geen hysterisch gehuppel als er kinderen op visite komen en ook geen aanspraak meer als je behoefte hebt aan een goed gesprek met een toehoorder die je niet tegenspreekt. Thuis komen was wel altijd een beetje ingewikkeld want Joris wilde meteen knuffelen, en dat was echt wel erg onhandig hoor, hij was net zo groot als ik en ik hou niet van hondentongen, trouwens van geen enkele tong. Afgelopen maandag kwamen we thuis na een weekje Friesland, we gingen daar vorige maandag heen om een paar dagen te genieten bij vrienden op een boerderij, u weet wel, de serene rust van het platteland. Toen we vorige week daarheen reden, ik ben ooit heel lang geleden daar in elkaar gezet, wilde onze auto vlak voor de afslag Lemmer ineens niet verder. Een hoop kabaal en een stank en een Jootje die riep dat er wel eens brand kon uitbreken onder de motorkap. Meteen een verlaten oprit ingereden op de laatste krachten en alle deuren opengemaakt om eventueel snel onze spullen naar buiten te trekken. Er kwam geen rook en ook geen vuur, dus dat viel gelukkig mee. Ik heb wel meteen enorm moeten plassen want ik had het al 200 kilometer opgehouden, dus ik heb de bermplanten meteen bevochtigd. De Wegenwacht constateerde een ontstekingsprobleem dat later in een garage ‘gewoon’ een lekke koppakking en distributie probleem bleek. Na een weekje was onze auto weer klaar, nieuwe pakking, geslepen kop en riemen etc. ook weer vervangen. We hadden gelukkig gespaard voor Jootje haar rijlessen, die moeten nu wel voorlopig worden uitgesteld want dit ‘grapje’ kostte bijna al onze spaarcenten. Maar ja, dan kom je wel weer veilig thuis, gelukkig maar. Toch was de thuiskomst anders dan normaal, platzak en niet eens een vrolijke Joris die je armoe weer omzet in rijkdom.