De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 49

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Ouwe knarren spam

Vroeger, toen de huren nog betaalbaar waren en een kinderijsje nog een dubbeltje kostte, vond je het opwindend dat de melkboer je naam nog kende als je na maanden weer eens een fles dagmelk kwam halen. Tegenwoordig is dat wel even anders, men weet in alle uithoeken van het land niet alleen je naam maar ook je leeftijd en als je niet oppast zelfs ook nog wat je op je zolder uitvreet. Ik ben inmiddels geen 18 meer, ik zit er net overheen zeg maar, en dus krijg ik overal vandaan de meest merkwaardige aanbiedingen door mijn voordeursleuf. Ik kreeg in één week tijd folders van; een sta op stoel, rollator, krukken, pillen die de ouderdom tegengaan, crèmes die rimpelige handen bestrijden, toupetjes om je kaalheid te verbergen, lange jeager onderbroeken en zelfs een middel om je potentie te verhogen! En dat kwam allemaal op papier, door de brievenbus, want ‘spam’ via e-mail mag niet meer, wat zal de papierindustrie hier blij mee zijn. De spam e-mails nemen af, want dat mag niet meer ongevraagd. Maar ja, je bent ondernemer of niet he, dus vonden ze er wel wat op. Drukwerk kost geld, een e-mail kost vrijwel niks, dus goedkoper adverteren dan via het internet kan niet, de krenten! Reclame, of Spam, zoals u wilt, heet tegenwoordig een ‘persbericht’ of ‘nieuwsbrief’.  Zes maal per week krijg ik een persbericht van een luchtvaartbedrijf die met zijn blauwe vogels weer een nieuwe aantrekkelijke reis heeft verzonnen, dat is nieuws en dus moet er een persbericht de deur uit. Een brillentent doet het zelfde, elke week komt er een nieuw montuur, dus dat even per persbericht aan ‘den volke’ melden, want een verbod op persberichten is er niet. Eerst kreeg ik spam van een bolvolle boekschop, tegenwoordig krijg ik het zelfde maar nu heet het ineens een nieuwsbrief, waar ik me voor op heb gegeven, zeggen ze. Opgegeven? Welnee, ik kocht ooit een fotolijstje bij een Frans bedrijf, maar kennelijk verkocht die mijn e-mail adres weer aan collega ondernemers. Maar goed, ik krijg nu wel steeds ingepeperd dat ik geen 18 meer ben, toch wel blij dat men dat voor me in de gaten houd want misschien kom ik ooit op een leeftijd dat ik het zelf ook niet meer weet. Ik heb me laten vertellen dat ik me er niet al te veel zorgen om moet maken, pas als je reclame van notarissen en doodgravers gaat krijgen is het tijd om te stoppen met roken en gezond te gaan eten, want anders worden ze eerder rijk van je dan je wilde. Wel een positieve opsteker was vorige week dat er eindelijk eens een garage was die mijn Opel geen ‘ouwe lullen wagen’ noemde, er is dus nog hoop voor me.

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org