K*t stokkie

Laatst ben ik weer eens gaan golfen, een ouwe liefhebberij die ik weer eens nieuw leven in wilde blazen. Nee, ik behoor niet tot de witte boorden die op het fluwelen gazon grote transacties bespreken met mede miljardairs, ik doe het met net even iets minder. Voor een knaak  lukt het niet, maar als je even spaart mag je best even zo’n golfstok vasthouden. Stok? Mijn hemel, die benaming is bijna ‘godslastering’! Maar ach, ik ben ze ook vergeten, alleen de ‘putter’ is me bijgebleven en met alle stokken kun je best wel dat balletje een opdoffer geven hoor. Ik was ooit kampioen in hole in one, in één keer in het gat dus, en dat terwijl in niet eens vreemd ging, ik bleef keurig trouw aan mijn eega. Het was wel even wennen hoor, sta je met een balletje en een zak stokken op een grasveld waar je niet eens op je hakken mag draaien anders heb je een ‘dut’ in het gazon! Nergens een gat te zien, maar toch keek iedereen met vakmansogen in de richting van een vlaggetje. Ik begreep al vrij snel dat ik het balletje in die richting moest meppen, slim he? Meppen is mijn specialiteit dus dat mocht geen probleem zijn. Ik plaatste het met paardenhaar gevulde balletje op een ‘steeltje’ en het stond er best wel aanlokkelijk bij zo. Heel stoer rommelde ik wat met de stokken in de zak en trok er heel geleerde blikken bij, want dat hoort bij golf, je hoeft het niet te zijn, als je maar net doet alsof. Ik pakte een willekeurig slagwerktuig en keek er ingewikkeld naar, ik beoordeelde hem op balans, kromheid, kleur en of de ‘swing’ wel goed was. Het leek me wel een aardig stokkie, en liet ik mijn oog vallen op het aanstaande lijdend voorwerp. Na wat sportieve bewegingen en oefeningen met de arm en beenspieren ging ik in de voorgeschreven houding staan. Ik keek nog eens naar de vlag en corrigeerde mijn voetstand zodat ik haaks op de richting kwam te staan. Gelukkig had ik een petje met klep op en een ruitjesbroek aan, want nu viel ik als amateur niet op. Natuurlijk maakte ik de traditionele schijnbewegingen en het leek volgens mij net echt. Het balletje raakte er niet van onder de indruk en bleef netjes op z’n steeltje staan. Ik ben graag onvoorspelbaar, dat heb je als mepper nu eenmaal, dus haalde ik op een totaal onverwachts moment flink uit en gaf het betreurenswaardige balletje een loeier van jewelste. Zowaar ging het balletje de lucht in en als een F16 stoof het in een niet geplande richting, maar ach, weg is weg. Ik ben maar in de richting van het balletje gaan wandelen, want ja, je loopt meer dan je mept op zo’n golfbaan. Nergens mijn balletje te vinden, het werd er niet vrolijker op. Uiteindelijk kwam ik bij het terras van het clubhuis. Daar was veel tumult want er zat een meneer aan een tafeltje met allemaal rode sliertjes op zijn gezicht en een bril die heel raar van vorm was. Voor hem stond een nog half gevuld bord met tomatensoep, ik zag iets ronds, het leek wel een golfbal, in het midden van dat bord. Ik wenste de aanwezigen allemaal een prettige middag en ben fluitend mijn zak met stokken terug gaan brengen, ik mep graag, maar niet met zo’n ‘kut stokkie’.