Je loopt
nooit alleen
Soms heb je bij het maken
van de krant, zoals ik dat elke keer noem, wel eens wat emoties te verwerken
omdat er onderwerpen zijn die je raken. Natuurlijk heb ik best de
professionaliteit om daar afstand van te nemen, al is dat soms wel even
lastig. Neutraliteit en objectiviteit, dat is wat je moet hebben anders kun
je het wel schudden. Eigenlijk moet je even een robot zijn want je tikt
slechts die letters neer die feitelijk zijn en geen menselijke trek nodig
hebben. Ja, ik weet het, ik probeer er meestal wel een menselijk tintje aan
mee te geven, soms onopvallend en dan weer heel opvallend, dat is ook wat
onze krant denk ik onderscheid van anderen.
Toch kun je als redacteur soms ineens een schakelaartje niet vinden, er
blijft iets aan staan wat even uit moet. Dat overkwam mij afgelopen
zondagavond bij het artikel over Huib Klop die de Erasmusspeld kreeg van de
burgermeester van Rotterdam. Ja, ik ken Huib net als velen ook in het echt,
dus niet alleen van krantenberichten. Ik weet wat hij en zijn jongens hebben
gepresteerd en ik weet hoezeer hij opkomt voor de mens die het nodig heeft.
Ik weet hoe het bij mij aankwam toen ik van Joop van der Hor de
onheilstijding kreeg dat het met Huib niet goed gaat. Je bent er door
aangeslagen, maar ja, de wereld draait verder en ook ik moest net als al de
anderen gewoon doorgaan.
Toen ik echter zondag de foto’s kreeg van de fotograaf om ze bij de
artikelen te plaatsen, die ik moest schrijven, ging het fout met me. Ik zag
daar een Huib op het podium die zo vreselijk dankbaar, verdrietig, blij en
zo berustend keek dat ik de tranen die hij probeerde binnen te houden op
mijn toetsenbord liet druppelen. Het was even compleet over met Jan, ik kon
geen letter meer tikken. Ik heb urenlang op internet met anderen gesproken,
ontspanning gezocht, het hoofd leeg proberen te maken en uiteindelijk heb ik
er een tekst uit gekregen om bij Huib onder de foto te zetten. Beste lezer,
geloof me, redactiewerk is leuk en een column schrijven ook, maar soms zou
je liever even tuinman of metselaar willen zijn. Iedereen kan ziek worden,
ook kan iedereen een ongeneeslijke ziekte krijgen, maar gelukkig zoeken de
wetenschappers wel steeds door naar mogelijkheden om ziekten te genezen,
maar ja.. Daarom neem ik mijn petje af voor de mensen die niet berusten in
hun ziekte en het afgelopen weekend hebben meegedaan aan de SamenLoop voor
Hoop voor het KWF, ook daar deed Huib mee, al kon hij niet meer die energie
opbrengen zoals weleer, maar toch, geweldig!
|