De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 31

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Echt kramperen

Het is weer een zomer met verrassingen, je weet vandaag niet wat het weer morgen brengt. Toen onze Pelleboer het nog beheerde ging het redelijk, de regen viel op natte plaatsen en de zon scheen waar het droog moest zijn. Dat deed me terug gaan naar de allereerste keer dat ik ging kamperen en dat zette toen ook meteen mijn toekomstvisie op een ander level; nooit meer kamperen! Ik had voor de zekerheid voor mijn gezin een veilige rit naar ‘Het Land van Bartje’, de kampeerplaats in Drenthe, geregeld, niet ons ouwe Kadettje maar een degelijke huurauto. De rit er heen was al verdacht, het begon halverwege al te regenen, we wisten toen nog niet dat dat ‘even’ zou aanhouden. Gelukkig hadden we ons goed ingelezen en we hadden van alles bij ons, wat kon ons gebeuren? Van een zus van mijn toenmalige vrouw hadden we een enorme bungalowtent geleend, ja hier en daar een naadje los, maar ach, stoere kampeerders zoals wij keken daar niet naar. We kregen een veld aangewezen en moesten zelf maar zien waar we onze tent gingen plaatsen. Als ‘ervaren’ kampeerders kozen we een fraai plekje, onderaan een mooie glooiing zodat we vanuit ons dal een goed zicht hadden op de andere kampeerders. Jammer was wel dat precies op het moment dat we de tent wilden gaan opzetten de regen er mee stopte en zijn grote broer ‘stortregen’ had ingezet. Met in de ene hand een kapot gewaaide paraplu en in de andere tentstokken zonder nummertjes of kleurtjes zijn we urenlang aan het klooien geweest om vorm te geven aan het geraamte van de luxe bungalowtent, dit tot genoegen van de achter hun plastic raampjes gniffelende andere kampeerders. Na vele uren en diverse vluchten naar de droge huurauto begon het allemaal, met een beetje fantasie, te lijken op een echte tent. We hebben snel tussen de buien door de bedden, potten en pannen, tafeltjes en stoeltjes, pampers en zuigflessen alsmede een gasbrander- annex tentverlichting overgebracht naar ons nieuwe onderkomen. Reeds de eerste nacht heb ik niet pittent maar spittend doorgebracht, ik heb grachten om onze tent gegraven omdat ons dochtertje plotseling op haar luchtbed naar buiten dreef, en dat moeten we niet hebben toch? De dag en nacht die er op volgden hebben we pannen, potten, pleisters en paraplus gebruikt om die paar honderd lekken in de tent op te vangen. We zijn de volgende dag maar een middeltje gaan halen om lekke tenten weer waterdicht te maken. Jammer dat op de gebruiksaanwijzing stond; ‘uitsluitend gebruiken op droog zeil’. Gelukkig werd het dat na drie weken, toen hebben we tussen 10 buien door de hele handel opgebroken en afscheid genomen van Bartje en het kamperen. Drie weken regen was zelfs voor een harde bink als ik te veel, wat een watje he? Begrijpt u nu waarom wij nooit op vakantie gaan?

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org