Nostalgie

Ooit schreef ik, toen nog voor een krant die inmiddels niet meer in mijn busje valt, een stukje over een zolderopruiming, dat droeg de naam ‘nostalgie’. Tijden veranderen zegt men, maar gewoontes kennelijk niet. Inmiddels wonen we al 14 jaar niet meer in het huis waar we destijds voor de zoveelste keer de zolder opruimden. Hier in ons stulpje in Tussenwater hebben we ook een flinke zolder, een deel daarvan gebruiken we voor leuke dingen en een ander deel voor opslag van spullen die beslist bewaard moeten blijven omdat ze heel belangrijk en kostbaar zijn. Mijn jootje, ja alweer zij, trok afgelopen week de stoute slippers aan en maakte een begin met ‘operatie nostalgische ontruiming’. Opruimen is eigenlijk mannenwerk, wegruimen is meer voor vrouwen, maar omdat hier sprake was van de drang om zoveel mogelijk weg te gooien en te laten verdwijnen valt het onder wegruimen, dus vrouwenwerk. Zijdelings werd ik er natuurlijk ook bij betrokken want vele dozen en kratten bevatten kostbaarheden die van oorsprong door mij werden aangeschaft en gebruikt. Camera’s uit de tijd van de Witte Kat batterijen en Tante Hannie en ‘Morgen gebeurd het’ op de NTS televisie. Maar ja, zonde natuurlijk om die oude Pentax fotocamera weg te gooien, hij doet het nog prima, als je er maar een filmrolletje in doet. En die inmiddels 65 jaar oude filmcamera waar nog een opwindveer in zit, die doe je toch niet weg alleen maar omdat je er geen dubbel 8 films meer voor kunt kopen? Touwens mijn half afgebouwde mengtafel waar ik zoveel ziel en zaligheid in heb gestoken, met soldeerbout en bergen transistoren, kan ik toch altijd nog een keer afmaken als ik met pensioen ga? Wel leuk was om te ontdekken dat ik ook ooit klein was, in de nalatenschappen van mijn moeder vond ik hele bergen foto’s uit de tijd dat ik nog maar net kon lopen. Mijn moeder hield, zo blijkt uit al die foto’s, al mijn gangen bij, zo kwam ik hele hordes foto’s van mijn verkeringen tegen, ik had er geen benul van dat ik er zoveel had gehad! Mijn moeder bewaarde ook al van alles, gelukkig maar want nu heb ik nog wat leuke herinneringen aan haar en ook aan mijn vader die ik maar tot op mijn negende verjaardag heb mogen meemaken, toen nam hij afscheid van het aardse bestaan. Ik ben al dagen bezig om die oude foto’s te scannen en op de computer op te slaan, leuk toch om dat nog eens te bekijken, later als ik groot ben. De zolderopruiming zal nog wel even doorgaan, want je moet elk relikwie toch minimaal vijf maal in je handen hebben gehad voordat je besluit het weg te gooien of te bewaren, dat laatste doe je dan natuurlijk om later je kinderen nog wat te doen te geven, anders is zo’n zolderontruiming voor hen zo saai.