Kattegat

Ooit las ik, maar dat is enorm lang geleden, ik moest toen nog op zaterdag naar school, ja echt, dat was toen nog, iets leuks van Joost van den Vondel. Joost was dichter en schrijver en ongetwijfeld deed hij nog meer, dat doen schrijvers altijd. Hij schreef, in het oud Hollands, maar ik zal het voor u begrijpelijk maken: ‘Mijn drukker leeft in diepe druk, want het drukken geeft hem weinig druk, het was geen bedroefde drukker, was het drukken maar wat drukker.’ Ik geef toe dat het een wat druk zinnetje is, maar het werd toen wel gedrukt en naar ik meen zelfs als voetnoot gebruikt op zijn grafrede, want zoals u vast nog weet, Joost is al eeuwen dood. Ik moest daar aan denken toen ik ook deze week weer van alles naar onze drukker stuurde, nee niet meer per diligence zoals toen, maar via een glasvezelkabeltje, maar ach, wat is het verschil? Ik bedacht me wat een werk mijn drukker heeft aan al die letters die we hen toewerpen, die moeten allemaal in volgorde worden gezet door de opmaak afdeling en vervolgens gaan er mannen met potten inkt tegenaan en duwen rollen papier onder een ingesmeerde wals door, daarna knipt iemand er vellen van, doet er een nietje in en vouwen de boel tot een handzame krant. Daarna brengt een vrachtwagen de pakken thuis bij de enthousiaste bezorgers, die staan te trappelen als het paard van sinterklaas om te mogen uitrukken. Die trekken door weer en wind ten strijde en bezorgen met gulle lach in elke brievenbus onze krant en ook veel van mijn lettertjes. Heel leuk ook is dat ik zelf ook onze krant in de brievenbus krijg, best handig want dan kan ik meteen gaan lezen, want hij staat echt elke week barstensvol nieuws. Beetje jammer is dan wel weer dat ik alles al weet. Ik vind het heel leuk om te doen hoor, ik schrijf graag, al ben ik soms na het inzenden van het laatste artikel, dat is meestal dit stukkie, soms wel helemaal afgeserveerd, versleten, moe, slaperig, uitgeput maar ook voldaan. Als het er dan voor mij opzit gaan de anderen aan de slag met evenveel enthousiasme. De opmaak, de drukker, de snijder en nieter, de uitrijders en natuurlijk de enthousiaste bezorgers en als laatste u! Soms krijgt onze krant een tweede leven, de ondergrond voor de kattenbak, maar daar kreeg ik laatst een klacht over, een siamees had verwondingen opgelopen aan de markante kattenbillekes door het nietje… Maar ja, het is ook beslist onzin om een krant te geven aan een kat, die kan immers toch niet lezen? Joost de dichter had er vast iets mooiers van gemaakt, wellicht wel zoiets als; ‘de kat had een gat in z’n gat, wat naar nou toch, had hij wel gekeken naar de niet, ware hij niet geweest als een vergiet’.