Knuffel

Wie had er als klein kind geen knuffel? De meesten toch wel denk ik, de een had een simpele pop en de ander een pluchen beer of ander dier en ook waren er die een kussentje of klein dekentje hadden als kroeltje. Die knuffel ging overal mee heen, naar bed, bad, op visite, bij oma tijdens het logeren, naar de camping tijdens creperen en zelfs de eerste tijd nog even mee naar school. Maar ja, je wordt ouder en dan staat het niet meer om met een stukgeknuffelde teddybeer naar de disco te gaan of een rookloos restaurant te bezoeken. ‘Gelukkig’ kwamen pakweg 10- 15 jaar geleden de mobiele telefoons in zwang, afgelopen met de rust en vrijheid, iedereen was controleerbaar en je kon niet meer heimelijk een avondje vrij rondwandelen in de stad, men wist je te vinden! Inmiddels is het mobile telefoontje een complete ‘enkelband a la reclassering’, alles wat men weten wil zit in die kastjes en tot op 5 meter nauwkeurigheid weet men je overal te traceren. En het is nog erger, men kent je koop- en surfgedrag, men weet waar je van houd, men kent al je ‘sociale’ netwerken en als het moet ook al je vrienden. Die moderne knuffel gaat net als vroeger overal mee naar toe, naar bed, bad, oma, vrienden, restaurant, disco, vergadering, receptie en ook naar een gewone verjaardag. Maar ja, omgaan met ‘rijkdom’ is een kunst, omgaan met een mobieltje of Ipod een onmogelijkheid. Bij bijeenkomsten, vergaderingen, verjaardagen etc. zijn zinvolle gesprekken, informeel of formeel, niet meer mogelijk omdat men om de paar minuten ‘even’ iets op het schermpje moet bekijken, of iemand een sm-sje sturen. Uren brengen sommigen door met alleen maar bliep bliep te doen met hun toverknuffel, gewoon met iemand gezellig kletsen lukt niet meer want de nieuwste ringtone of het nieuwste spelletje gaan voor. Sinds internet ook steeds op meer van die knuffels komt te zitten is het hek van de dam, men raakt naast verslaaft ook nog vervreemd, normale omgang kent men niet meer. Men schrikt zich te pletter als je naast zo’n debiele bliep blieper komt staan en gaat praten, van schrik tikken ze dan ineens de verkeerde toets in en heb je het nog gedaan ook. Vroeger kreeg je bloedarmoede door te weinig verse groente en ijzer, tegenwoordig krijg je contactarmoe door wereldvreemde ogen die onafgebroken naar hun glimmende knuffel staren en pas oplichten als er een nieuwe bliep of bijzonder plaatje uit het kastje komt. Vroeger ging je naar vrienden voor de gezelligheid, tegenwoordig ga je naar bliep bliep ruilbeurzen die in familiaire kring het beste gedijen. Wat heb ik soms heimwee naar de T 65 met snoertje, je was toen echt vrij als je ging stappen! Het is als de toren van Babel, je ziet iedereen, maar kent er niet een.