Week 47 | ||
eerdere columns: Weekblad Hoogvliet Maaspost Radio Overige |
Sinterklaas
Je weet het niet he, is het
nou sinterklaas, Sint Nicolaas of toch gewoon de Sint? Vroeger, toen ik nog
klein was bestond dat probleem niet, het was gewoon oom Maarten, want die
speelde elk jaar de dorpsmalloot en hees zich in een rode tabberd en dook
onder een kartonnen puntmuts met koeltoren. Een kruis er op maakte het
geheel af en zo kon hij op een geleende knol de dorpse kids de stuipen op
het lijf jagen. Je was in die tijd al blij als je van de sint een stuk
marsepein of een suikerhart kreeg, soms zat er een fluitje van een cent bij,
maar meer was het niet. Ons dorpje telde
slechts achthonderd inwoners en een gering deel daarvan was nog op de
‘sint’ leeftijd, dus nog super gelovig! Ik geloofde ook heilig in die
man, al wist ik dat het oom Maarten was, maar ja, je kon nog niet zo goed
linken leggen, dus bleef je vertrouwen overeind. Op één avond moest die
man het hele dorp door, overal op ramen slaan of aan deuren morrelen. Als
men dan de deur open deed dan stond daar een pakje, nee geen pak maar een
klein doosje of zakje met daarin gewoon iets leuks. Wat was je als kind
gelukkig met een houten popje of autootje, je kon je geluk niet op. Ik kreeg
ooit een houten autootje, van Nooitgedacht, helemaal hout met metalen asjes
voor de eveneens houten wielen. Jarenlang heb ik er mee gespeeld, ja met
maar één auto, net als de grote mensen, die hadden er ook hooguit een.
Soms denk ik nog aan dat ding, waar zou het zijn gebleven? |
Jan Koopmans |