Grote doos 

U kent me ondertussen al een tiental jaren als die Hoogvlietse Fries die her en der stukjes schrijft en kranten in elkaar flanst. Vele jaren geleden schreef ik al eens over mijn jootje, ook wel echtgenote genoemd, die altijd bezig is met het huis veranderen, verbouwen en regelmatig ook hele verhuizingen op touw zette. Nou is dat verhuizen wel een beetje over hoor, we hebben al in drie wijken gewoond in Hoogvliet, het is mooi geweest, we zitten prima en we blijven hier tot de Staatsloterij genoeg oplevert om ergens een boerderij te kopen, inclusief kippen, paarden, honden en een mooie boerin. Tot zolang blijven we dus in ons huidige huis. Maar net als ‘toen’ heeft mijn jootje het weer hoor, het is een ramp! Alles moet weer anders. De wasmachine moet naar zolder, de vriezer kan daar ook wel en de koelkast voor de zomerse barbecue kan er nog wel naast, nog een geluk dat onze ‘hobbyzolder’ niet onder de renovatieplannen van mijn eega valt. In de keuken hebben we onlangs ook al wat dingen gedaan, er zijn nieuwe kastjes gekomen en die heeft mijn jootje samen met een zoon opgehangen, gelukkig heeft hij veel van zijn vader, dus kon hij dat beregoed natuurlijk. Alleen is er een klein probleempje, het aanrecht en bijbehorende kastjes moeten nog worden vervangen, maar ja, even door de centen heen, dus komt later wel. Maar, ja altijd die ‘maar’, mijn ‘planster’ had alvast een koel- en vrieskast besteld. Die vriezer staat inmiddels boven, maar die koelkast kan niet in de keuken, want die is nog niet gereed. ‘Ach, dan zetten we hem zolang even in de gang’, zo sprak mijn levensgezel. En daar staat hij nu al een paar weken. Op zich wel een goed idee, want waar zou je anders een koelkast neer moeten zetten? Keurig ingepakt staat hij daar te staan en als je er langs wilt dan moet je even je buik inhouden en zorgen dat je navel niet achter een deurkruk blijft hangen, want voor je het weet heb je een grote navelpiercing waarmee je voor schut loopt. Als je haast hebt om naar de wc te gaan dan is het wel wat lastig, meestal loop je al bijna leeg halverwege het tweede bindbandje van die grote doos. We krijgen ook veel minder visite de laatste tijd, iedereen die een ‘welvaartsspoiler’ heeft die meer uitsteekt dan gangbaar, loopt vast in ons toegangspoortje, zonder OV chipkaart. U ziet het, ook mijn leven gaat niet altijd gemakkelijk hoor, soms is het behelpen, maar ja, het heeft ook wel weer iets leuks natuurlijk, als straks die doos weg is kan ze weer iets anders kopen om daar neer te zetten, een keukenblok of zo, omdat er in de keuken geen plaats is omdat er een koelkast in de weg staat, het zo zomaar kunnen! U begrijpt vast de moraal van dit verhaal al: ‘Als je een keuken gaat verbouwen zorg dan dat je een brede gang hebt.’ Ik heb u nu gewaarschuwd, aan mij heeft het niet gelegen.