Sparen

Wie spaarde ze niet, postzegels, suikerzakjes, sigarenbandjes, speldjes, autoplaatjes, dinkytoys, bouwsteentjes in de ‘Abro afwasmiddelen’, balpennen, aanstekers, luciferdoosjes, trein- tram en buskaartjes, bierviltjes, petjes, poëziealbumplaatjes, kerstkaarten, visitekaartjes enz…Ik spaarde vroeger, ja als je boven de 18 bent mag je ‘vroeger’ zeggen, suikerzakjes, u weet wel, de echte die je nog voorzichtig open kon maken en dan de suiker in je mond gieten en vervolgens het zakje in een dik boek plat maken. Mijn zusje spaarde sigarenbandjes en ik ben later speldjes gaan sparen. Weer later spaarde mijn zus alles wat maar te sparen was, van lege snoeppapiertjes tot lucifersstokjes en van lege snoepzakjes tot schroefjes. Ik spaar nog wel, maar heel andere dingen, voornamelijk papiertjes met getallen er op en ronde metalen schijfjes, sommigen noemen dat geld, maar ach, als het beestje maar een naam heeft. Ooit spaarde ik Piggelmee plaatjes, maar dat is zo oud, ik denk dat nog maar heel weinig mensen ze kennen, ik had ze ook uit overlevering, van mijn moeder, die was uit 1912 dus had een oude collectie. Ook de bekende tinnen soldaatjes heb ik nog gespaard, maar heb er niks meer van, alleen nog een blikken koe die geen melk geeft. Toen ik wat groter groeide en in de muziekwereld terecht kwam spaarde ik 45 toeren plaatjes en geluidsbanden met unieke geluiden, dat was gemakkelijk want ik zat nog bij een radiostation dat veel aanloop had van aanstormende talenten. Zo heb ik nog een tape van Andre van Duin die hij me 40 jaar geleden stuurde, volgens mij weet hij dat inmiddels zelf niet eens meer. Tegenwoordig sparen jongeren niet meer, zelfs geen geld, want dat brand in hun zakken en moet zo snel mogelijk worden omgezet in een Mac zus of zo, of alweer een computerspelletje. Ooit spaarde ik van al mijn verkeringen een haarlok, maar toen de schuur vol was heb ik het maar verkocht aan een dekenfabrikant. Ook spaarde ik nog wel andere dingen van mijn verkeringen, maar ach, daar wil ik het niet over hebben, dan krijg ik last met jootje die uitleg gaat vragen. Ik spaar tegenwoordig teksten en nieuws, want ik wil alles weten, ik lijk wel een vrouw, zegt mijn jootje hoor, niet ik. En ja, ook ben ik gek op geld, maar dat sparen wil maar niet lukken, elke keer als ik een leuke verzameling heb komt er weer een malloot die het nodig heeft, het is sparen met de kraan open! Ik heb nog honderden, misschien zelfs wel duizenden, centen, u weet wel, uit de tijd dat een gulden nog geld waard was en toen een kinderijsje nog 50 cent kostte. Nu kostte laats een bolletje ijs anderhalve euro, dat is pakweg drie en een halve gulden! Nee sparen, het kan niet meer, behalve dan natuurlijk de nieuwe voetbalplaatjes bij onze kruidenier de heer Albert H. Ik spaar nu mensen, ik koester ze en probeer ze aan het lachen te maken, misschien lukte dat dit keer wel met deze column.