(A)sociale media

Er is een wet die uw en mijn privacy beschermd, mooi geregeld he? Ik blijf dus lekker anoniem, althans, als u deze krant niet leest, nooit op een van mijn sites komt of naar een feestje van me gaat. Maar ik bepaal wel zelf wat ik doe, als ik niet gezien wil worden haal ik gewoon die mooie markante kop die hier bij mijn column in de krant staat, weg. Ook op internet heeft men de mond vol over privé en geheimhouding en ‘nooit te veel van jezelf vertellen’.  Men vliegt meteen in de gordijnen als iemand iets over een ander publiceert of een foto op een site zet waar je niks van afweet. Mensen schijven negen van de tien keer met ‘nicknamen’ op forums en blogs, want kennelijk heeft men iets te verbergen, anders gebruikte men wel gewoon de eigen naam. Maar al deze bescherming en wetten hebben weinig tot geen zin met al die zogenaamde sociale media. Kijk bijvoorbeeld eens naar die, in mijn ogen puberale, site die iedereen kan aanvragen en waar je vrienden, vrienden en nog eens vrienden kunt uitnodigen, vinden en afkatten. Ook in mijn omgeving hebben enkelen zo’n H…, nou klaar ben ik er mee, mijn kop dwaalt heel de wereld over en zelfs in Timboektoe weten ze meer over me te vertellen dan ik ooit heb meegemaakt, fijn die sociale media! En dan heb je een ook nog een ‘Smoelenboek’, maar dan in het Engels, nee ik wil daar ook niet bij staan, ik hoef niet zo nodig overal rond te zwerven, ik hou wel van wat privacy. Ook zo’n giller is dat stomme vogeltje dat overal loopt te twieteren. ‘Ik ga nu even naar de plee’ of ‘ik zit even met mijn vrouw te knuffelen’ en dat soort kolder, moet iedereen van minuut tot minuut weten wat ik doe? Zelfs Kamerleden zie je meer met die ‘prutsfoontjes’ in het pluche freubelen, om de buitenwereld te vertellen dat ze de spreker maar een zak vinden, dan dat ze met echt belangrijke zaken bezig zijn. Men haalt de naambordjes bij de voordeur weg omdat men anoniem wil zijn, men kan misdaad anoniem melden, met vult forums in met een valse naam maar via dat vogeltje dondert men het hele privéleven op straat, beetje bezopen toch? Als men een OV kaart koopt wil men er zeker van zijn dat er geen gegevens over het reisgedrag van de houder beschikbaar komen, maar men twiet twiet wel aan de mensheid dat men de auto zwart heeft laten repareren bij buurman Piet. En wat te denken van het ‘beroemde’ messenger  gebeuren op internet? Voor je het weet heb je tien ongewenste vrienden en 200 vijanden op je ‘privé’ account. Dat alle berichten die je daar verzend worden bewaard en kunnen worden bekeken stoort kennelijk niemand, maar wee o wee als men er per ongeluk achter komt dat je de Playboy leest op de plee of dat men wel eens naar ‘stoute’ feestjes gaat…