|
Wandelen
Het
is stil in het durp, zelfs de struiken langs de weg staan zich rot te
vervelen. Het gras staat er saai bij, de bomen deinen wat ongeïnteresseerd
over de weg en hier en daar zie je een oud dametje met rollator ruzie maken
met wat te vroeg verdorde blaadjes. De katten slenteren weer door de tuinen,
behalve dan bij die van hun eigen baasjes, de vogels zijn te belabberd om
hun vleugels uit te slaan en ik zit hier me rot te piekeren waarover ik nou
eens zal gaan schrijven. Het is komkommertijd en alles slaapt of is naar een
wel of niet verdiend vakantieadres elders in de wereld. Er gebeurd geen bal
in het dorp, je schrikt al als er een verdwaalde meeuw voorbij scheurt op
zoek naar een half lege patatzak. De telefoon gaat bijna niet meer, en als
hij gaat is het weer zo’n wezenloze energieboer die denkt dat hij
goedkoper is dan een andere boer. En dan dat gelul over groene stroom is ook
larie, alle stroom komt door het draadje, groene-, gas- , kolen- en
kerncentrale, het maakt niet uit, het komt bij u binnen als een cocktail.
Pas als je een eigen windmolen hebt kun je spreken van milieuvriendelijke
energie. Maar ach, wat bazel ik nou, veel te veel inspanning eigenlijk, het
is immers komkommertijd en dan moet je je niet druk maken maar er gewoon van
profiteren. Gelukkig lust ik geen komkommers, mijn grootvader die boer was,
nee geen stroomboer, teelde ook van die groene engerds maar dat was om ze
aan het vee te geven als extra voer. Ik liep ooit eens langs een koei die
een boer liet, ja een gewone, ik heb dagenlang naar komkommer geroken en
wist het meteen zeker: ‘die krengen raak ik nooit meer aan!’ Ik heb
trouwens vandaag voor het eerst aardbeien uit eigen tuin gegeten! Mijn
jootje, ja zij weer, had met heel haar ziel en zaligheid in ons kasje
piepkleine zaadjes opgekweekt tot plantjes en later werden deze in de volle
aarde gezet. En ja hoor, de eerste aardbeien werden vandaag door onszelf,
dus geen gastarbeiders, geplukt en geloof me, ze smaakten zoals ze horen te
smaken maar dan nog lekkerder. Dus eigenlijk is er wel nieuws, shit, weer
helemaal vergeten in de krant te zetten! Gelukkig is geen nieuws goed
nieuws, al kan ik die mening niet delen want als er geen nieuws is moet ik
nieuws maken van niets, en dat kost een inspanning, dat wilt u vast niet
weten. Het grote nieuws is wel dat Groen Links honderden handtekeningen
heeft opgehaald van mensen die tegen harder rijden op de snelweg zijn,
jammer want als ze handtekeningen hadden opgehaald van voorstanders dan
hadden ze er vele tienduizenden meer gekregen, maar ja dat heb je met die
plantaardige mensen he? Saai he deze column? Maar ja wat wil je, dit is de
530ste voor deze krant, mag ik dan ook eens een keertje saai zijn? Ik ga zo
maar een stukje wandelen in Hoogvliet en omstreken, ik weet zeker dat dat nu
met al die rust heel geweldig en vooral rustgevend is.
|
