Sleutelkinderen

Je mag ze eigenlijk niet zo noemen, want in deze wereld heeft alles een excuus, dus ook vast de pogingen tot doodslag die een wezenloos keer op keer doet door op rijdende auto’s te schieten. Waarschijnlijk heeft hij een jeugdtrauma omdat hij vroeger geen autopedje kreeg en zijn buurmeisje wel. Alle reden om hem of haar, als ‘het’ gepakt wordt, begripvol te behandelen en een cursus aan te bieden in plaats van 15 jaar brommen. Waar is de tijd dat het kattenkwaad bestond uit het laten leeglopen van een fietsband, waarbij je ook nog netjes het ventieltje achterliet? Tot nu toe bleef de schade beperkt tot materiële zaken, die de slachtoffers overigens heel veel geld en ellende kosten. De dader blijft nog buiten schot en zal gewoon doorgaan, want het kost hem immers niks? Raar dat we op een wereld, waar we tot op de millimeter de afstand Maan- Aarde kunnen meten, we niet in staat zijn een wezenloze te traceren die ergens zijn slag slaat tussen Rotterdam en Den Haag, een stukkie waar je meteen gesnapt word als je maar even te hard rijd. Persoonlijk denk ik dat als het vanuit een auto word gedaan dat het dan van een tegenligger komt, want wie schiet er nou op een auto die voor je rijd? Maar ik denk eerder dat het vanaf de hoogbouw in de omgeving komt, of wellicht een viaduct. De wereld wordt ongezellig grimmig, de tolerantie neemt per dag af en de tijd van de dialoog lijkt verstreken. Mensen praten niet meer maar slaan of schieten. Praten is voor velen heel moeilijk, de uitdrukkingsvaardigheid is belabberd bij velen. Door alleen maar de vrije tijd te vullen met zinloos gamen en tv hangen zet men de ontwikkeling stil en zal men nooit verder komen dan het gebruik van vuist en knuppel. Ja, een vooroordeel, ik weet het, maar kijk eens om je heen, steeds meer mensen zetten hun eigen ontwikkeling stil en laten alles aan computers en mobieltje over, zelf denken doet auw en dus doet men dat maar niet meer. Ik weet ook dondersgoed dat ik met dit epistel een roepende in de woestijn ben, kamelen verstaan me niet en zand zet geen zoden aan de dijk. Kom ik nou een beetje somber over bij u? Is niet de bedoeling hoor, want als men de dader heeft en zijn welverdiende taakstrafje van veertien dagen schoffelen heeft gekregen lach ik wel weer, nee niet om die dader maar wel om het rechtssysteem dat meer op sinterklaas gaat lijken dan gerechtigheid. Maar goed dat ik geen rechter ben geworden, had zomaar gekund, ik had dan de dader in een cabrio tijdens een militaire oefening op de Harskamp rondjes laten rijden. Maar ja, ik ben geen rechter, zelfs geen eigen. Wat ging er toch mis? Kwam het dan toch door de  ‘sleutelkinderen tijd’, toen ouders te weinig tijd kregen om nog op het kroost te passen? Er moest gewerkt worden, dus hoppa, sleutel om de nek en opzouten, voedt jezelf maar op! Ach, daar zal het toch niet aan liggen? Welnee…