De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 34

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Tot ziens Joop

Bijna 10 jaar geleden werd ik Hoogvlieter van het jaar. Een gedenkwaardige dag want daarna werd alles anders. Dag en nacht liep ik linten door te knippen, eerste palen te heien en liep recepties af en aan, blij dat je het maar één keer kunt worden! Ik moest daar aan terug denken omdat de nominaties voor de Vrijwilliger van het jaar zijn begonnen. Nee, niet meer de Hoogvlieter van het jaar maar de Hoogvlietse Vrijwilliger, dat is anders,.. geloof ik. Ik was nog een van de laatste gelukkigen die deze hoge onderscheiding kreeg via het initiatief van de Stichting Sportzeskamp. Straks is ook die mooie club er niet meer, ze stoppen er mee, klaar, einde, foetsie. Jammer want het was een van de meest actieve groep mensen die ik ken, die zich helemaal inzetten voor het goede doel. Joop, u weet wel van ‘die andere krant’ en voormalig politieman die de laatste jaren stoeit met wijken en opbouw en weet ik wat nog meer, is nog een van de laatste actievelingen van het eerste uur. Ik ken Joop een beetje, het is een vent met pit, het hart op de juiste plek, maar wat is hij ook arrogant, publieksgeil en eigenwijs, daar zijn geen woorden voor. Joop heeft veel moois gedaan en veel ellende gezien, Joop heeft voor velen het stukje leven dat nog restte heel mooi kunnen maken. Maar ook kreeg Joop te maken met verdriet, ellende en vooral afscheid nemen van vrienden, na het overlijden van zijn strijdmakker Huib had hij geen fut meer, hij had jaren samen met hem de karren getrokken om anderen te helpen, nu moest hij het alleen gaan doen, en dat is te veel voor een man die ook geen achttien meer is. Ja arrogant mag Joop van mij wel zijn, hij heeft er recht op en bovendien zullen de mensen die hem kennen er wel doorheen kijken. Joop heeft ook een hele Paternoster aan onderscheidingen op zijn zwarte jassie, hij kreeg ze bij bosjes en weet soms niet eens meer van wie en wanneer. Hij is zelfs Ridder geworden omdat hare majesteit dat behaagde en een later weggevlogen ambtenaar prikte vorig jaar nog de Erasmusspeld op alweer z’n zwarte jasje. Natuurlijk deed Joop het niet alleen, want zijn vriend Lee Towers zong het hem vaak toe; ‘You never walk alone’. Toch was Joop een belangrijk stuk van de motor, de motor die straks in november definitief naar het museum gaat. Ik sprak Joop gisteren nog door de telefoon, hij wist niet eens meer wanneer Zeskamp Hoogvlieter van het jaar werd, een teken aan de wand? Het was een jaar na mij Joop, dus 2003, maar ach, wat kan Joop het allemaal schelen, als de goeie doelen maar worden gehaald. En zo hoort het ook te zijn, je inzetten voor hen die het minder hebben, jammer dat er nu weer een minder is straks. Maar zoals ik al zei; Joop is raar en gek, maar ook iemand die net Heintje Davids is, hij komt vast nog tien keer afscheid nemen.

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org