Verdacht
geluid
U ken ze inmiddels bijna net zo goed als ik; mijn jootje. Als ik een strenge
bui heb noem ik ze jolanda, want zo heet ze eigenlijk, wel met een kleine
letter, want anders gaat ze naast haar schoenen lopen. Zoals u weet was er
afgelopen zaterdag veel te doen in ons ‘durp’. Ik ging dus voor u op pad
om nieuwtjes te vergaren en wat plaatjes te schieten, dit keer ging jootje
ook mee. Maar echt blij is ze er nooit mee want ze houd niet van
kletspraatjes en vooral niet van herkent worden. Ze loopt dus vaak een
beetje van me af want er zijn eigenlijk best veel mensen die me herkennen,
ondanks dat ik probeer andere kanten op te kijken. Het ‘Hee Jan!’ is
meestal niet van de lucht en velen komen dan naar me toe om een hand te
geven, en jootje ook. En daar heeft ze zo’n hekel aan dat ze dus als een
verloren moedertje ergens ver achter me loopt. Dat heeft ook wel wat, want
dan hoor ik later wat de mensen over me zeggen als ze me gepasseerd zijn.
Maar afgelopen nacht maakte ik echt iets spannends mee met jootje hoor, u
wilt het vast niet weten! Ze was eerder naar bed gegaan dan ik, komt vaker
voor want ik werk nu eenmaal graag in de nacht door. Toen ik ook het
echtelijk ledikant betrok en bijna in slaap viel hoorde ik een zoemend
geluid, ter hoogte van waar mijn jootje lag. Ik spitste mijn markante oren
en constateerde dat bij haar onder de dekens het zoemende- trillende geluid
vandaan kwam. Ik probeerde het geluid te herkennen en maakte me zorgen. Er
schoot van alles door mijn hoofd, van ze zal toch niet.. tot aan.. nee dat
doet ze niet. Zo nu en dan zag ik de deken wat omhoog gaan en na een poosje
weer dalen, verder leek ze bewegingloos te liggen. Ze maakte ook zelf geen
geluid, dus een deel van mijn vermoedens viel in duigen. Na een paar minuten
was het geluid voorbij en ik ben kennelijk in slaap gevallen. Na een poosje
kwam het echter weer en ik kreeg een beetje de pest in, want terwijl zij met
een of ander zoemding aan het stoeien was had ik het nakijken! Het ging zo
de halve nacht door, om de haverklap zoemde het onder de deken bij jootje en
elke keer werd ik wakker terwijl zijn er kennelijk vrede mee had, want ze
bleef roerloos liggen tijdens het trillen onder haar dekbed. Toen ik
vanmorgen met wallen onder mijn ogen opstond en beneden kwam, zat
jootje inmiddels in de woonkamer. Ze prutste wat aan een apparaatje onder
haar kleding en mopperde dat het zo’n herrie maakt. Langzaam braken de
schelpen van mijn ogen open en kreeg ik weer besef van de werkelijkheid. Ik
was even vergeten dat jootje 24 uur met een bloeddrukmeter om moest lopen en
slapen, de dokter kan dan kijken wanneer de bloeddruk hoger of later wordt.
Dat dat kreng elk halfuur je arm dan oppompt was ik even vergeten. Kijk
lezer, hier krijg je nou hoge bloeddruk van! Grrr.
|