De Columnist

Jan Koopmans

 


Klik hier voor al Jan's oneliners

Jan's stukkie
Week 41

eerdere columns:
    Weekblad Hoogvliet
    Maaspost
    Radio
    Overige

 

Jeetje!

Voor ik mijn best ga doen om weer iets zinnigs of onzinnigs neer te ‘pennen’ eerst een dienstmededeling. Ik schrijf nu volgens mij heel mijn leven al columns en dat is best leuk werk, is doe het meestal als ik al het reguliere krantenwerk klaar heb en zie het als een beloning om dan even mezelf te zijn en lekker subjectief mijn woorden neer te kwakken op deze plek. Heel vaak krijg ik daar reacties op, meestal per e-mail, maar sommigen gooien een briefje in de brievenbus of bellen. Soms beantwoord ik die berichten ook nog, maar heel vaak doe ik het niet omdat het er soms best veel zijn. En ik heet al Jan, dus maak ik me er dit keer met een Jantje van Lijen af door vanaf dit epistel iedereen hartelijk te bedanken voor de reacties! En ga er vooral mee door want het is gewoon leuk ze te lezen, ook de minder positieve. Gelukkig zijn de meesten positief, dus ik begin al aardig naast mijn slippers te lopen, kuieren zeiden we vroeger. Mijn columns (stukjes) zijn anders dan die van anderen, dat ben ik me bewust. Vaak hebben columnisten het over wereldse zaken en gaan daar dan ook diepzinnig op door en prakken er een stevige eigen mening in. Natuurlijk heb ik ook een pittige eigen mening maar ik weiger deze te dicteren aan anderen. Iedereen heeft een eigen mening en die moeten we natuurlijk respecteren, zelfs al heb ik natuurlijk altijd gelijk! Ik ben van nature een heel bescheiden mens, als ik maar gelijk krijg en als mensen maar tegen me opkijken en me op handen dragen. Zoals u merkt, bescheidenheid hoort echt bij me! Het leuke van deze laatste regels is dat ik er gegarandeerd weer reacties op ga krijgen, want de ironie ontgaat sommigen dus die bestempelen me écht als arrogant. Uitlokking heet dat, dat doen columnisten heel vaak, even een vos in het hoenderhok duwen en je hebt de kippen aan het dansen zonder stok. Toch hou ik er van om mensen aan het lachen te maken, al zal ik ook soms de tragiek van het leven verkondigen of emoties, zoals vorige week, even de revue laten passeren. Maar al met al hoop ik dingen te schrijven waarin mensen zich een beetje herkennen. Ik schrijf vaak over mezelf of mijn gezin, gewoon een soort Jan, Jans en de kinderen maar dan meer met Jan jo’s en de mormels, en een kat hebben we niet, zelfs geen ‘je weet wel kater’. Een hond hebben we ook al niet meer, gut wat mis ik die Foundlander in huis, het was het enige wezen in huis die me écht begreep! Maar ja, misschien krijg ik jootje ooit zover dat er weer zo’n ‘hondje’ komt. U ziet het al, ook hier bij mij is soms moeders wil wet, toch maar goed dat ik boven de wet sta he? (En nu maar hopen dat jootje deze week de column niet leest) En dan is het nu tijd voor de column, maar… jedums, ik zie dat het A-viertje vol is, nou, dan doe ik de column volgende week wel hoor, tot dan!

Jan Koopmans  

TERUG





Stichting Hoogvliet Digitaal
www.hoogvliet.org