Later
 

U kent ons gezin ondertussen van haver tot gort, in de dikke 17 jaren dat ik columns schrijf heb ik zoveel over ons privéleven geschreven dat sommigen van u nog beter weten hoe het hier gaat dan ik zelf. Dat is ook niet zo gek natuurlijk, u kunt het allemaal onthouden, ik ben dat ontstegen omdat ik het soms niet meer kan bijhouden. Toen ik begon met columns schrijven in de krant, een advies van mijn overleden vriend en collega Erwin Karreman, tevens een gedreven dichter, had ik de bedoeling het een jaartje te doen. Erwin gaf me ook niet meer tijd, want volgens hem bestaat er geen dwaas die het zo lang vol kan houden. Hij kreeg dus geen gelijk, ik doe het nog steeds, maar dat hoort bij Jan; zeg nooit dat iets niet kan, dan ga ik er juist voor en dan gaat men zien wat Jan kan! Maar even terug naar al die veranderingen, ik was toen nog gewoon alleen maar vader en mijn jootje moeder. Inmiddels ben ik negen keer opa en wat nog erger is, mijn jootje negen keer opoe! Daarnaast hebben we inmiddels, zoals u weet, negen van die verschrikkelijke kleinmormels. Je hebt geen leven meer, ze doen al die rare dingen die ik zelf ook deed op die leeftijd. Maar ja, zou ik dat willen missen? We leren er mee leven en geloof me, het zijn naast verschrikkelingen ook toffe kids hoor, je kunt er best vaak mee lachen. Het ergste op dit moment is die eeuwig terugkerende drang van m’n jootje om de boel te verbouwen. Het hele huis gaat weer op de schop. De zolder is inmiddels gereed, maar daar vertel ik niks over want dat wilt u toch niet weten. De slaapkamers krijgen andere bedden en inrichting en het naaikamertje is ineens weer logeerkamer, ik mag een boon zijn als ik het nog snap. De woonkamer gaat helemaal veranderen. Ik moet uit de kamer vertrekken met mijn redactieruimte, ze vind al die computers zo rommelig. Ik mag neerstrijken in de keuken en daar straks de krant gaan maken… Voordeel is wel dat ik me maar om hoef te draaien om wat lekkers uit de koelkast te pikken, nu moet ik er nog een ‘eind’ voor lopen. Over keuken gesproken, ik kan tegenwoordig ook koken! En helemaal zelf geleerd, niks kookboek. Zo heb ik inmiddels zonder schade al zes eieren gekookt, een liter water gekookt voor de thee, eveneens zonder schade en ik heb zelfs een uitsmijter voor jootje gebakken, met zoetzuur erbij en kurkuma en zout met peper en als culinaire hoogstand; een takje peterselie er op. En ook kan ik al tosti’s maken in zo’n opgefokte broodrooster, knap he? Maar ja, meestal is jootje de baas in de keuken, ieder zo z’n rang toch, zij beneden de baas, ik boven. Zo, dit was weer een bijlesje over het instituut Koopmans, u kunt weer roddelen en misschien zelfs een beetje lachen. Dat laatste is heel belangrijk want alleen humor kan ons door deze bezuinigingsperiode heen helpen, gelukkig zal het later vast weer beter gaan, maar dat is pas later…