De emotiemaand

Gek eigenlijk dat december altijd iets heeft wat andere maanden niet hebben. Dubbel vreemd omdat het meestal koud is en weinig zon om van te genieten. Maar kinderharten gaan sneller kloppen omdat de sint met zijn medewerkers, misschien wel wat leuks komt brengen. Gelukkig krijgen de meeste kinderen ook wel wat in hun sok, schoen of klomp. Maar lang niet overal kan de sint wat brengen, soms zijn de centjes op en krijgen ze niks. Elk jaar is de sint daar heel verdrietig om want hij wil heel graag de kinderen blij maken. Na de sint komt de Kerstman, ook hij brengt graag iets moois, maar ook hij kampt met een financieel probleem zodat niet iedereen iets leuks kan krijgen. Eigenlijk maar een trieste bedoening voor velen. De decembermaand zou voor iedereen mooi moeten zijn, de maand van de vreugde, de lichtjes, de vroomheid maar ook van de emotie. Vaak dwalen bij mensen de gedachten terug naar wat was en had gemoeten, zelden denkt men in december vooruit. Frappant is dat voor heel veel mensen december een terugblik is naar een gebeurtenis die diep heeft ingehakt in hun leven. Voor hen is deze maand er een van bezinning, verdriet tussen de glimmende lichtjes, een traan bij de dennenboom. Terwijl de een loopt mee te neuriën in winkelcentra met een goed gevulde boodschappentas, loopt de ander met rooddoorlopen ogen en een plastic tasje gevuld met een half brood, gekocht van de laatste centen, huiswaarts. Armoe kennen we niet in ons land, althans dat wil men ons laten geloven. Nee, armoe kennen we niet, maar wel veel minder bedeelden, mensen die nog net rond kunnen komen maar niets extra kunnen doen, zoals die vader die drie nieuwe fietsen voor zijn kinderen koopt, voor onder de kerstboom straks. Dat er ouders zijn die met bloedend hart, amper een zakje manna bij de verwarming in de afgetrapte schoentjes van hun kroost kunnen doen, verzwijgen we maar liever. Wat zou ik graag een poosje de Kerstman willen zijn, maar dan wel de echte. Want de ‘echte’ heeft poen zat en kan dan die betraande gezichtjes blij maken met iets leuks, nee niet iets groots, maar gewoon een presentje dat ze blij maakt en hun oogjes doet glinsteren. Het is niet eerlijk dat de een zoveel cadeaus krijgt dat ze zelfs nog klagen over de kleur of het merk, terwijl de ander niets krijgt. Het is ook oneerlijk dat de een ontevreden is met een pakje onder de boom van duizend euro terwijl een ander glimmende oogjes krijgt en hun ouders een dikke knuffel geeft omdat ze eindelijk dat mooie boek hebben gekregen dat wel vijf euro heeft gekost. Ik wens iedereen, arm of rijk, een heel mooie december maand toe, hopelijk met ook wat positieve emoties.