Mijmeren

Raar eigenlijk, je kijkt je hele werkzame leven uit naar het moment dat je ‘niet meer hoeft’. Als het dan zover is dan denk je ‘jedums, wat ben ik oud!’. Niet dat het voor mij iets veranderd hoor, ik ga gewoon door met de dingen die ik altijd al deed. Vandaag ben ik jarig, voor de 65ste keer, maar ik doe net of ik er geen erg in heb, niks kermis en ballonnen, gewoon straks met jootje een hamburger uit de magnetron en daarna weer gaan met die banaan. Niks bingo of biljarten in de recreatiezaal, gewoon lekker thuis zwoegen, ploeteren, schrijven en bezig zijn met van alles, zelfs met uw en mijn krant, alles gaat lekker door. Ik run een levensstijlclub en daar kan ik mezelf zijn en dat zal zo blijven tot ik mijn mentale of fysieke krachten verlies, maar dan zal alles anders zijn, dus daar denken we de eerste 20 jaar maar niet aan. De Elfstedentocht zou dit jaar kunnen doorgaan, ik had oorspronkelijk gedacht dat deze in juli plaats zou vinden, maar het ziet er naar uit dat hij eerder of helemaal niet komt. U weet dat ik een Fries ben, mijn beide ouders waren het ook, en wist u dat niet, dan las u deze krant niet goed genoeg in het verleden. Vroeger, ja dat mag je zeggen als je boven de zestig bent, keken we altijd uit naar de winter want de kans dat er een Âlvestêdetocht zou komen was er altijd. Bij ons achter was een vaart, daar visten we in de zomer en schaatsten we in de winter, dat was elk jaar zo. Mijn vader had een skûtsje en die moest op het droge voor de winter, want die krengen vriezen zomaar in splinters. Het had wel wat daar in de kou, want koud was het vaak wel. Schaatsen kon ik als de beste, eerst op van die Friese doorlopers, met zo’n krul voorop, die deed je over je klompen of schoenen, met eerst de zogenaamde ‘klompsokken’ aan, een soort lederen inlegschoentje met een knoopje dat je met een ijzeren haakje dichtmaakte. Later ging ik op ijshockey en reed ik op schaatsen die daar bij hoorden, maar het was me te ‘kort’ allemaal en dus nam ik vele jaren geleden van Abe de Vries, een oud Elfstedentocht winnaar, hoge Noren over. Met die dingen werd ik voor vol aangezien. Ik ging vaak met de kernploeg naar de Uithof om te trainen, voor wedstrijden die ik zelf niet mee zou doen, maar het was goed voor de conditie. Ik presteerde best wel goed hoor, als zij vijf rondjes hadden gereden had ik er ook minimaal eentje opzitten, dus zo slecht was ik niet toch? U merkt het al, ik ga mijmeren over vroeger, iets wat ik zo verschrikkelijk van anderen vind! Je mag best achterom kijken, maar bedenk wel dat vooruitkijken stukken beter is, want hoe meer je vooruit kijkt, hoe meer je terug te kijken hebt. Ach, alles is zo relatief, als ik terug kijk zie ik mijn fouten maar ook zeker die van anderen, mensen die me niet begrepen, maar dat komt later wel, als ze groter zijn.