Handig type

De zomertijd is weer ingegaan, leuk, dan is het weer langer licht, geloof ik. Natuurlijk is het niet langer licht, maar zijn wij mensen gewoon wat vroeger bij de pinken, we staan gewoon een uurtje eerder op. Ik heb altijd medelijden met al die klokkenwinkels, die hebben volgens mij wel een dag nodig om alles weer op tijd te zetten, want je kunt geen klok verkopen die dat niet is toch? De meeste klokken bij mij thuis gaan vanzelf naar de zomertijd, die worden aangestuurd door een soort radioklok ergens in een vaag land. Alleen de knorrige staande klok, met enorme gewichten, moeten we met de hand weer op weg helpen. De zomer kan weer beginnen, ben benieuwd of het weer net zo’n smurrie gaat worden als vorig jaar, toen waren het lieslaarzen in plaats van slippers en gympies. Maar het ziet er nog goed uit, de eerste plantjes zijn alweer in de grond gedonderd door jootje en het ziet er, alweer, naar uit dat we weken aardbeien gaan eten, want ze heeft de kas weer vol staan met aanstaande aardbeiplanten. Die kas is trouwens ook prima te gebruiken als sauna want het is daar niet te harden van de hitte! Ik zou er natuurlijk in mijn blote niksie in kunnen gaan zitten, maar ik ben bang dat dan de komkommerstekjes last van een minderwaardigheidscomplex gaan krijgen. We hebben nog wel wat klusjes te gaan hoor, de plaats moet nog ‘even’ opnieuw worden betegeld, want die is ter hoogte van onze voormalige vijver behoorlijk verzakt, we kunnen de pootjes van de kangoeroes al bijna zien. Afgelopen week is mijn schuur ook opgeruimd, nee niet door mij, ik mocht niet eens in de buurt komen van mijn jootje, dat kreng stuurde me telkens weg! Onder het motto: ‘Help, mijn man heeft een schuurtje’ is ze zelf maar aan de gang gegaan want volgens haar kan ik niet opruimen. Nu weet ik ondertussen dat een vrouw dat ook niet kan, die ruimen niet op maar ruimen WEG! Ja, het staat nu allemaal heel geordend, maar wat staat nu waar? Toen het een zooitje was kon ik blindelings alles vinden, ik wist altijd waar iets ‘ongeveer’ lag, nu ligt het voor het grijpen maar kun je het niet vinden. Wel leuk om weer eens je oude projecten terug te vinden die je nog even af moet maken. Zo vonden we mijn Veronica schip in aanbouw weer terug, de motor en het roer met schroef zitten er al in, alleen nog even de rest afbouwen en ik kan lid worden van de modelbouwclub en gaan dobberen. Ook het pakhuis, bestemd voor mijn zoon die toen 5 jaar was, is boven water, nog een paar kleine dingetjes en hij is klaar, met wat geluk kan ik het hem dan eindelijk overhandigen op zijn 29ste verjaardag dit jaar. U ziet al, ik ben een handig type, ik maak van alles! Alleen, soms duurt het even, maar dan heb je ook wat.