Roos

Het was vorige week de periode van emoties, de halve wereld herdacht vreselijke tijden en daarna vierde men de bevrijding, hoe confronterend kunnen die twee feiten zijn. En dat zo kort na Koninginnedag, waar we ook weer allemaal uit ons bol waren gegaan, op mij na dan, want ik zat letters te sorteren toen. Vrijheid geef je door, een mooie slogan, maar klopt dat wel? Ik zie volken snakken naar een vrijheid die ze ooit of nooit hebben gehad, hoe kun je hen vrijheid doorgeven? En vrijheid is ook relatief, wat is vrijheid? Onderdrukking door een ander land, zoals wij in ons land herdenken, ervaren we als onvrijheid en als ze weg zijn als vrijheid. Maar hoe vrij zijn we nog in deze tijd, waarin men zelfs de kleur van je plas kan zien of je zwart verdiende centjes op de vrijmarkt? Is vrijheid die bon die je kreeg van een doorgeslagen man ik uniform voor het laten vallen van een snipper papier vrijheid, of toch een herinnering aan ‘toen’? Het klinkt misschien gek, maar ik heb naar aanleiding van de Hoogvlietse flashmob eens wat andere flashmob’s in de wereld bekeken. Ik heb sommigen met een traan in mijn ooghoeken bekeken, nee niet omdat het zo treurig was maar juist omdat ik zag dat er gelukkig nog heel veel mensen zijn die samen dingen kunnen doen, in vrede en zonder aanzien der persoon. De blijheid straalde er van af, de ene na de andere danser volgde de muziek en gezamenlijk genoten enorm grote groepen mensen van muziek en vooral dans. Hoe mooi is het als wereldburgers van alle nationaliteiten elkaar even niet aanspreken op hun culturele achtergronden maar gewoon elkaar respecteren. Misschien moeten we op alle pleinen in de wereld, waar gedemonstreerd wordt of zelfs gevochten, de spandoeken en geweren gewoon inruilen voor dansinstructeurs en de bevolking oproepen het nummer van John Lennon ‘Give Peace A Change’ in te studeren. Dan kunnen we misschien wereldwijd regelen dat overal tegelijk een vredelievende ‘Flashmob’ opgevoerd gaat worden door mensen die in hun hart allemaal het zelfde willen; vrede! Het is toch te gek voor woorden dat men jarenlang met geweertjes probeert vrede aan te schieten, terwijl we zelden proberen om geweld eens met een tegenpool, namelijk respect, verdraagzaamheid, liefde, begrip en vooral vrede aan te vallen. Wat zou het mooi zijn, de Flowerpower niet als begrip uit vervlogen tijden maar als doel voor de toekomst. Steek elkaar de hand toe, vergeef elkaar die fout, walg niet van andersdenkenden maar probeer in hun huid te kruipen en ze op het goeie pad te brengen of ga mee met hun gedachte maar probeer nooit geweld met geweld te vereffenen, dat werkt al miljoenen jaren niet. Geef mij maar een roos, het symbool voor liefde en hij ruikt ook lekkerder dan kruitdamp.