‘Hé Lul’

Dat ik vorige week na 28 jaar de politie heb verlaten en daarmee ook mijn opsporingsbevoegdheid heb verloren, heb ik geweten. Nog geen dag na mijn afscheid in Partycentrum Flamingo kwam ik een goede bekende tegen die overigens heel fout is. ‘Hé lul, ik heb in de krant gelezen dat je geen smeris meer bent. Kan ik je eindelijk eens ongestraft voor je muil slaan’ klonk het verre van vriendelijk. Keek om me heen, nergens een OK-punt te zien! Daar het daags voor Pasen was heb ik me als een goed Christen gedragen en bood hem spontaan mijn andere wang aan. ‘Eerst zoenen, dan pas slaan’. ‘Kijk wel uit, ben geen homo!’ zei de klerenkast. ‘Nou ik wel en ik heb ook aids, dus kijk uit voor bloedspetters’. De klap bleef uit. De dombo verdween scheldend en hoofdschuddend uit het gezichtsveld. Je moet toch wat op zo’n moment. Heb geen blaffer meer, dus moest ik bluffen. Heb ik al die 28 jaar overigens ook gedaan, zelden slaan, altijd bluffen!