Darfurry

Het is vrijdagavond en ik zit te zappen tussen Ned2 en RTL4. Wat een wereld van verschil! Op het ene net zie je de verschrikkingen van Darfur; van honger stervende kinderen, verkrachtingen, massa en volkerenmoord, in brand gestoken dorpen. Op de andere zender zie je een blonde inwoonster van Darfur wensen van rijke westerlingen vervullen. Wendy van Dijk inwoonster van Darfur? Ze is zo mager dat je het bijna zou denken. Hongersnood en Sonja Bakker staan synoniem voor afslanken. Zappend tussen twee zenders, twee werelden, twee uitersten. Je gelooft je ogen niet. Jankende kinderen die paardrijles krijgen en zelf zo’n hoop toekomstig rookvlees op vier benen bezitten, roepen de hulp in van Wendy voor een nieuwe veeauto. Alsof de ouders van die verwende nesten dat zelf niet kunnen bekostigen. In Darfur kunnen zes gezinnen een maand eten van één paard en zo ontkomen aan de hongersdood. Kent u die televisieserie nog van dat mensenreddende paard genaamd Furry? Slachten en opeten. Mijn mensenreddende Darfurry!