Gouden Gravenstijn

Ze heeft zilver gewonnen maar het is een goud wijf. Ik heb het over judoka Deborah Gravenstijn. Heeft u haar gezien na haar winstpartij op de Italiaanse Giulia Quintavalle? Ze lachte haar tanden bloot, sperde haar ogen wijd open en stak een lap tong uit haar mond die bijna groter was dan de judomat zelf. Als ik het iemand gun dan is het deze sympathieke 33-jarige luchtmachtofficier. Ik kan zeggen ooit nog les van Deborah te hebben gehad, geen judo maar fitness. Om in conditie te komen voor de 750 kilometer lange steptocht van Washington naar New York werkten de New Yorksteppers in 2002 zich onder haar bezielende leiding in het zweet in de sportschool van die twee andere sympathieke judoka’s; Richard de Bijl en Chita Gross. Mede dankzij Gravenstijn behaalden wij ons doel. Ze leert ons dat je, ondanks je stille verdriet door het verlies van zusje en moeder, altijd iets hebt om voor te vechten. Dat ‘iets’ heet ‘toekomst’, en die toekomst begint vandaag! Thanx Deb !