Geen woord

Het ligt in de lijn der verwachting dat ik voor deze week een column schrijf over het afscheid van het bestuurlijke trio Marianne van der Ham, Jacqueline Cornelissen en Kees van Pelt. Nou dat doe ik dus niet. Geen woord hierover! Waarom zou ik hen de hemel in prijzen voor de tropenjaren die zij achter de rug hebben en de grote inzet voor de deelgemeente Hoogvliet? Daar schrijven andere kranten wel over, dus ik niet! Zou ook niet weten wat er nou zo bijzonder is aan een politieke carrière van meer dan 8 jaar waar je een beetje gek en masochistisch moet zijn om het te ambiëren, laat staan zo lang vol te houden. Als ik er al woorden aan zou besteden dan zou ik het hebben over het zichzelf vaak wegcijferen en je gezin tekort doen om van Hoogvliet een leefbaar dorp te maken. Maar voor zoiets kiezen ze zelf en dus schrijf ik er ook maar niet over.