Wat weet een Rotterdammer, zo'n stadsknulletje als ik, nu eigenlijk af van Zeeland, het land van boterbabbelaars en bolussen? Ik weet dat ze de Zeelandbrug te smal hebben gemaakt en dat Neeltje Jans helemaal geen lekker wijf is. Ik weet dat Saskia & Serge er een mooie zomer hebben doorgebracht en er zelfs een liedje over hebben geschreven. Ik weet dat Middelburg niet in het midden van de wereld ligt, dat ze er prachtige stranden hebben waar de voertaal Duits is en dat ze heel er zuinig zijn! Nu zijn er wel meer vooroordelen over bepaalde bevolkingsgroepen bekend. Velen zijn gewoon waar maar even zovele vooroordelen zijn klinkklare onzin. Zoals die kreet van 'ons Zeeuwen bin zunig'. Als ik asielzoeker zou zijn, zocht ik mijn heil in Zeeland! Nooit eerder heb ik zulke warme en gastvrije mensen ontmoet als de Zeeuwen. Afgelopen weekend ben ik met een groep mensen uit de omgeving van Spijkenisse, Hoogvliet en een verdwaalde Pijnacker naar Arnemuiden afgereisd. Doet het altijd goed die naam. Bij het binnenrijden van het dorpje werd dan ook het lied 'als de klok van Arnemuiden' aangeheven. Wij, de leden van de Sportzeskamp Hoogvliet die in oktober naar Amerika afreizen om steppend van Washington naar New York geld in te zamelen voor de Doe een Wens stichting, waren twee dagen te gast op camping de Witte Raaf. We sliepen in leuke, door de campingbaas beschikbaar gestelde trekkershutten. We zijn twee dagen lang in de watten gelegd door tientallen gastvrije Zeeuwen en een verdwaalde Brabantse. We zijn volgestopt met drinken en heerlijk eten. Een stevige lunch in restaurant Kompas in Kortgene waar we werden opgevangen door oud wereldkampioene 60 meter sprint hardloopster Nelli Cooman en viervoudig Para-lympics medaillewinnares langlauf Marjorie van de Bunt. Net als tri-atleet Floris Jan Kole en talloze wethouders van de gastvrije stadjes rond het Veerse Meer, stepten ook Marjorie en Nelli een paar kilometers mee. Overal waar we kwamen werden we als helden ontvangen. Een old-timer en minicooperclub reed in colonne achter ons aan, optredens van Kip&Co en met ontroerend goede muziek van Isabel Garcia. Ze hadden zelfs een speciaal stepperslied gecomponeerd. En de gehele 65 kilometer lange route om het Veerse Meer werd begeleid door straatorkest Olé Goes die bovenop de Kwekeldubbeldekker met ons meereed. Ze willen zelfs mee naar New York! In de collectebus werd met gulheid geld gedeponeerd en 's avonds kregen we van restaurantbeheerder en eigenaar van camping de Witte Raaf een werkelijk fantastisch Doe een Wens buffet aangeboden. Hoe komt het dan dat wij in Rotjeknor en omgeving denken dat die Zeeuwen zo zuinig zijn? We wisten na vorige week op het gastvrije Struytse Hoeck in Hellevoetsluis al hoe 'reserve Zeeuwen' gastvrij kunnen zijn. Welnu, dat verkeerde beeld komt allemaal door de televisiereclame van dat margarinemeisje. 'Ons Zeeuwen bin zunig'. Zeeuwen zijn inderdaad heel zuinig, maar niet op hun portemonnee maar op elkaar. Het zijn fantastische mensen die midden in de maatschappij staan en een enorm warm medemenselijk gevoel hebben. Dus het klopt wel wat die schreeuwlelijk op TV zegt, maar de context waarin is volkomen verdraaid. O ja, we kwamen op de terugweg Zeeuws meisje nog tegen. Ze stond te liften op de Brouwersdam. 'Waar moet je heen Zeeuws meisje?' vroeg ik het foute kind. 'naar oma meneer' zei ze zonder roodkapje op haar hoofd. We hebben haar gastvrij in de bus meegenomen en naar haar oma gebracht die in de gevangenis in Rotterdam vast zat. Oma was te zunig geweest met het geven van informatie en zat een straf uit wegens belastingfraude. Bij het verlaten van de bus zwaaide ze ons na en riep 'en nou moet ik gaan hoor, daaaag!'
Joop van der Hor |