De één komt en de ander gaat. Maar er is er eentje die zowel komt als gaat en dat is Hans Kombrink. De wethouder Kunstzaken van de gemeente Rotterdam neemt op 14 juni met een speciale voorstelling in het nieuwe Luxor Theater afscheid van het politieke front. Na jaren lang achtereen bestuurder van de mooiste en tevens lelijkste stad van Nederland te zijn geweest hangt Hans zijn politieke pet aan de kapstok. Niet vrijwillig overigens. Hans kennende had hij nog wel een periode de schatbewaker van het cultureel erfgoed van Rotterdam willen blijven. Maar de kiezer heeft gesproken en de kiezer heeft ervoor gezorgd dat Hans naar een andere baan moet uitkijken. Om na vele jaren deel uit te hebben gemaakt van het college van B&W het pluche van de zachte stoeltjes te verruilen voor de harde banken van de oppositie in de gemeenteraad zag Hans niet echt zitten. 'Moet 'ie eens echt werken voor zijn geld' zo hoorde ik vorige week nog iemand in de gangen van het stadhuis aan de Coolsingel zeggen. Hoewel ik in een bepaald pakje liep en eigenlijk mijn objectiviteit diende te bewaren, kon ik het toch niet laten om hoorbaar te mompelen dat Kombrink harder werkt als een gemiddelde havenarbeider of directeur van één of andere multinational. Ik kwam vroeger nog wel eens thuis bij de familie Kombrink en terwijl ik gezellig met zijn charmante vrouw Lida in de achterkamer van het met paparassen en dikke ordners volgepakte herenhuis een wijntje zat te drinken, studeerde die 'luie wethouder' urenlang in stapels nota's en dikke boeken. Werkdagen van 12 uur en daarna snel eten om de stukken van de vergadering van de volgende dag weer door te nemen. Door het zien van de altijd studerende en hardwerkende Kombrink heb ik destijds besloten om vooral niet de politiek in te gaan. En natuurlijk heeft Kombrink geen ene moer betekend voor de stad. De Kunsthal is er vanzelf gekomen, die stond er ineens. Dat Rotterdam in 2002 Culturele Hoofdstad van Europa was heeft natuurlijk helemaal niets te maken gehad met de inzet van de bebrilde PvdA'er. Dat de Rotterdamse musea zich ondanks een relatief beperkt budget kwalitatief kunnen meten met het Prado in Madrid, het Louvre in Parijs en het Hermitage in Sint Petersburg is natuurlijk louter toeval en heeft helemaal niets te maken met het door Kombrink gevoerde beleid. Dat Rotterdam talloze prachtige festivals kent is ook helemaal niet aan Hans toe te schrijven. Zulke zaken komen gewoon vanzelf daar heb je de politiek niet voor nodig of misschien toch? Nederlanders en dus ook Rotterdammers behoren zo ongeveer tot het meest vergeetachtige volk van de wereld. Ze lijden aan een chronische vorm van Alzheimer. Het enige wat blijft hangen zijn de fouten en de goede dingen weet men zich niet meer te herinneren. Wat een rare cultuur dat we mensen afrekenen op hun fouten en niet op hun positieve daden. Ministers moeten, ondanks hun gigantische staat van verdiensten, opstappen als hun ambtenaren een fout maken, terwijl die suffe ambtenaar gewoon kan blijven zitten. Weg met de directeur die een paar miljoen verlies heeft veroorzaakt door bepaalde beslissingen wel of juist niet uit te voeren, terwijl het bedrijf daarvoor jaren lang enorme winsten heeft gemaakt dankzij diezelfde directeur. Het bedrijfsleven is hard, de politiek nog harder! Eén gek schiet een aankomende politicus overhoop en heel politiek Nederland gaat op de schop. Het volk spreekt zich uit. Maar wat spreekt dat volk eigenlijk uit? We zullen het over een paar maanden of een paar jaar weten. Ik kan ook niet in de toekomst kijken. Ik kan alleen maar hopen dat we mensen als Hans Kombrink voor de stad en voor Nederland inderdaad kunnen missen want dan blijft het namelijk goed gaan met Rotterdam en met Nederland zoals het ook onder Kombrink al jarenlang ging. Maar ik heb zo mijn twijfels hoewel ik best vertrouwen heb ik zijn opvolger Stefan Hulman, een integer en gepassioneerd mens die echter nog geen gekleurde zakdoek kan onderscheiden van een echte Mondriaan. Maar ook Hans Kombrink heeft het vak ooit moeten leren nietwaar! Of ik dan helemaal geen kritiek heb op de nu oud wethouder Kunstzaken? Zeker wel. Hij had het cruiseschip Rotterdam naar de stad moeten halen en inrichten als museum, hotelschip en conferentiecentrum. Kijken of het Hulman wel wil lukken. En wat Kombrink zelf betreft, ga maar en geniet eindelijk eens van een welverdiende vrije avond thuis met Lida en een goed glas wijn na vele jaren hard werken voor anderen die je nu vergeten zijn. Ik in ieder geval niet. Bedankt Hans voor wat je voor Rotterdam hebt gedaan!!
Joop van der Hor |