nummer 219
Het was me het feestje wel!



Een kolkende Kuip! 1600 bezoekers op het Doe een Wens Artiestengala afgelopen vrijdag in het Maasgebouw van Stadion Feijenoord. Wat een feest. Geweldig! Daar stond ik dan tussen letterlijke zwaargewichten als Lee Towers en Ivo Opstelten. Met voor mij enkele honderden nieuwsgierige bezoekers die, samen met de New Yorksteppers wilden weten hoeveel geld er uiteindelijk bij elkaar was gestept. Wat een prachtig moment was dat toen burgemeester Opstelten en Lee 'you never step-alone' Towers de meterslange cheque open rolden. De op het podium staande steppers uit Hoogvliet, Spijkenisse en omstreken kregen er koude rillingen van over de rug. Maar liefst 100.000 euro's bij elkaar gestept, gesprokkeld, gebedeld en gebietst! Het applaus duurde minuten lang en zelfs Ivo Opstelten kreeg er een brok van in de keel. In de andere zaal zong Rene Shuman zijn prachtige songs en trad in de Kuiperij op dat moment Lou Prince op terwijl Hoogvlieter Ed Rust zijn prachtige ballads ten gehore bracht. Wie niet bij de onthulling van de cheque kon zijn omdat er 'maar' 800 mensen in de grote zaal konden, werd in ieder geval aangenaam bezig gehouden. Voor één avond was het Stadion Feijenoord een stukje Hoogvliet, een enclave van Spijkenisse en een deel van Hellevoetsluis. Velen waren dankzij de gratis advertenties in deze krant en dankzij de gratis televisiespotjes van TV Rijnmond presentator Roel Pot naar het Maasgebouw gekomen om, wat nu al het 'feest van de eeuw' wordt genoemd mee te kunnen maken. Dat laatste is wellicht wat overdreven maar het is wel een feit dat nog nooit eerder een dergelijk groots en gedurfd feest is neergezet door twee amateurs tussen hun dagelijkse werkzaamheden in. En bovendien met een bijna 0-budget want van VLS toiletjuffrouw en directie Stadion Feijenoord tot Lee Towers en van Kwekel Evenementen tot Audisol Licht & Geluid, iedereen maar dan ook iedereen werkte gratis en voor niets mee. Zoals ik al zei, tussen de toch al niet kinderachtige eigen werkzaamheden door. Huib Klop van de Botlekbladen had daarbij de steun van zijn collega's. Ze toonden begrip de afgelopen maanden voor de vele momenten dat Huib even elders bezig was. Dat elders was dus met het prachtige feest ten behoeve van de Doe een Wens stichting. Hij haalde de 'verloren' tijd later overigens weer in. Dat deed ik ook. Vaak tot diep in de avond in een stil en verlaten politiebureau je werk afmaken want het kan niet zo zijn dat de gemeenschap moet betalen voor iets wat voor een diender zijn hobby is. Jammer dat er mensen zijn die wel zien dat je er niet bent maar bijna nooit (willen) zien dat je er op andere tijden wel bent en dan nog twee keer zo hard werk om vooral maar niet het gevoel te hebben dat je niet integer bezig zou zijn. En ja, ik heb de afgelopen maanden de diensttelefoon voor de Doe een Wens stichting vaak gebruikt. Dat mag eigenlijk niet, dat weet ik. Dus moet ik niet zeuren als mijn baas 'foei' zegt. Wil de kosten overigens graag terug betalen maar dat kan weer niet. Daarom was ik ook zo blij met de woorden van burgemeester en korpsbeheerder Ivo Opstelten. Die fluisterde in mijn oor op het podium dat hij me eigenlijk wel een vreemd ventje vond maar riep na de woorden van Lee Towers dat ik maar een organisatiebureau moest beginnen luid door de microfoon dat ik bij de politie moest blijven. En dat wil ik ook en echt niets anders! Al zou ik goud kunnen verdienen met een eigen artiestenbureau. Ik ben zo ontzettend trots op de politie. Op die keihard werkende kerels en meiden in het blauw die hun leven elke dag weer in de waagschaal stellen zodat anderen veilig van en naar een benefietfeestje in de Rotterdamse Kuip kunnen gaan. Ik vond het een prachtig feest en heb het met ziel en zaligheid georganiseerd ten behoeve van al die kinderen die lijden aan een levensbedreigende ziekte en die nog een innige wens vervult willen zien. En als er dan toch nog mensen zijn die denken dat je het voor je eigen ego hebt gedaan, voor je eigen PR, om populair en beroemd te worden of voor een hele stijve lul, dan zijn dat hele zielige en wantrouwige mensen die heel verkeerd in het leven staan. Die heb je in elke stad, in elk bedrijf en op elke plek. Misschien dat ik ooit nog eens op die superstep ga staan om voor hen geld bijeen te steppen. Dat moet dan wel een enorm bedrag worden want dergelijke behandelingen kosten zo ontzettend veel geld en zijn slechts zelden effectief. Is dit natrappen? Nee hoor, hooguit nasteppen!

Joop