Geniet u ook elke keer weer van de Marathon van Rotterdam? Prachtig nietwaar al die duizenden deelnemers die vanaf de Coolsingel de Erasmusbrug over komen in één lang uitgerekt kleurig lint van lopers. Ik weet niet wat nu eigenlijk mooier is; al die fantastische atleten op de brug of de brug zelf met de lopers als subdecor. Feit is dat met het lentezonnetje op de achtergrond de Erasmusbrug en de skyline van Rotterdam samen zorgen voor een werkelijk schitterend levend schilderij. Ik stond daar afgelopen zondag aan de voet van de mooiste brug van Nederland met het Nieuwe Luxortheater in de rug te genieten, ja echt te genieten! Wat een spektakel, werkelijk ongelofelijk! Ik zag de lopers monter en fris de brug overkomen, zwaaiend naar bekenden en een ieder die voor hen applaudisseerde en moed insprak voor de nog resterende 39 kilometer(!) 38.850 meter en drie glazen wit bier later zag ik de meeste weer langs komen. Ik stond op de Coolsingel op 150 meter van de finish en keek met afgrijzen naar wat nog over was van die vrolijk zwaaiende en lachende atleten. Met van pijn vertrokken bloedeloze gezichten probeerden ze strompelend en hinkend de eindstreep te halen. Sommigen werden door familieleden de laatste meters ondersteund, voortgeduwd of voort geschreeuwd. Er waren erbij die de Coolsingel afliepen maar absoluut niet wisten waar ze waren. Ze keken apathisch voor zich uit met soms het schuim op de lippen, kwijlend, kwijnend en schrijnend om te zien. Vlak voor de vestiging van een hamburgergigant ging een donkere atleet over zijn nek. Niet echt verrassend natuurlijk want ikzelf doe dat meestal ook na het nuttigen van zo'n Big Kwak. Alleen de naam al doet mensen kennelijk al spontaan overgeven. Een andere loper perste er nog een eindspurt uit, vermoedelijk om zijn persoonlijk record aan te scherpen. Op zich niet ze raar maar wel als de marathon dan al vier uur en 46 minuten aan de gang is. 'Had dan tussentijds een beetje doorgelopen' dacht ik op dat moment. Ja, de beste stuurlui staan aan de kant! Gezond kan het niet zijn zo'n marathon lopen. Je ziet mensen echt veranderen van een ogenschijnlijk gezonde en fitte atleet in een door van God en alles verlaten wandelend drama. Zelf ben ik ooit eens serieus van plan geweest om aan de Marathon van Rotterdam deel te nemen. Ik was toen tien jaar jonger dan nu en liep al een flink eindje de polder in. Elke avond een kilometertje erbij tot ik spontaan bij de enkels afbrak. Het gebeurde bij het gehucht Biert even buiten Spijkenisse. Weg droom, weg aspiraties en weg toptijd in spé. Sinds die tijd hou ik het bij sjoelen en klaverjassen, voorwaar ook geen kinderachtige sporten waarbij je, net als voor deelname aan de marathon, over een behoorlijke dosis doorzettingsvermogen moet beschikken. Vooral bij het maandelijkse klaverjasavondje want het is absoluut geen pretje om een hele avond met een bouwvakker, een buschauffeur en een krantenman bier drinkend en chips etend door te moeten brengen. Onze gespreksstof is van hoogstaand niveau en ik kan u verzekeren dat het een zeer vermoeiende bezigheid is om al kaarten de noodzakelijke concentratie op te kunnen brengen als je daarbij ook nog eens triviale vragen moet beantwoorden over de omvang van de borsten van Tatjana, het kontje van dat leuke meisje bij de C1000 en de zoenlippen van Toni Braxton. Je zou dus kunnen stellen dat ook ik op mijn eigen wijze aan topsport doe! Even terug naar de marathon en de vele duizenden deelnemers. Ik heb grote waardering voor hen die de 42.195 meter uitlopen en ik voel de pijn van hen die, met de finish in zicht, de klok op vijf uur zien springen en daarmee de kans op de felbegeerde medaille in rook op zien gaan. Ik begrijp dat je een limiet moet stellen maar ik begrijp niet waarom die in Rotterdam zo scherp wordt gesteld. In New York mag je er het dubbele over doen en dan nog krijg je je medaille. Kom op beste directeur van de Rotterdam Marathon Mario Kadiks, stuur die paar strompelaars alsnog dat stukje blik toe. Ik moet er namelijk niet aan denken dat ze het volgend jaar wéér gaan proberen. Soms moet je mensen echt tegen zichzelf beschermen!
Joop van der Hor |