Wie een misdaad oplost zonder er zelf een misdaad voor te plegen is mijn vriend! Ze mogen wat mij betreft onorthodoxe methodes gebruiken in populistische televisieprogramma's met een hoge amusementswaarde. Voorbeeld? Wat dacht u van Peter R. de Vries op SBS6. Vorige week was ik te gast in zijn show. Ja show, niets meer maar ook niets minder! Ik bedoel dat overigens niet badinerend, in tegendeel zelfs. In Amerika noemen ze het weerbericht al een show, alles is daar show, show en nog eens show! Het maakt mij niet uit hoe men programma's als dat van onze eigen televisiemisdaadverslaggever noemt. De wat nasaal klinkende en streng van boven zijn gestoffeerde bovenlip kijkende Peter lost met zijn team misdaden op. In tegenstelling tot sommige wat conservatieve politiemensen voel ik mij geenszins aangevallen als de besnorde televisieheld vol trots aankondigt dat hij de ontbrekende schakel heeft gevonden waarnaar de recherche al maanden tevergeefs op zoek was of dat dankzij zijn programma de moord op een jong meisje is opgelost waarin en passant naar voren komt dat de politie en justitie fouten heeft gemaakt tijdens het opsporingsonderzoek. Mijn eerste reactie is er dan eentje van 'bedankt Peter. Dankzij jou is er weer een stukje bagger van de aardkorst geschraapt en kan dat 'piece of shit' alleen nog maar zijn eigen broek volpoepen in de gevangenis.' Ja en dat de politie fouten heeft gemaakt, moet ik van zo'n constatering wakker liggen? Mensen maken fouten en politiemensen zijn onder dat stoere uniform met kogelvrij vest ook gewoon mensen. Belangrijk is om dezelfde fout niet twee keer te maken en er van leren. Natuurlijk vind ik het niet leuk als de politie te kijk wordt gezet. Zoiets doet pijn. Je wilt immers je werk zo goed mogelijk doen en een zo hoog mogelijke score behalen. Ik ken geen politieagent of rechercheur die er niet op gebrand is om een dief, straatrover of moordenaar voor de rechter te krijgen. En ik ken geen officier van justitie die het leuk vindt om de voorgeleide verdachte te moeten laten gaan omdat er geen celruimte is. Maar we leven in een wereld waarin soms keuzes gemaakt moeten worden. Waar je het één moet laten om het ander te kunnen doen. Het hele leven bestaat uit het maken van keuzes en het stellen van prioriteiten. Pas achteraf kun je vaststellen of je de juiste beslissing hebt genomen. En ja, achteraf kijk je een koe in zijn hol! Ik heb dus een zwak voor mensen als Peter met de R. van Ruud, Rudolf, Roderick of Rikkert de Vries die, net als elke politieman en vrouw, zijn eigen neusbeentje in de waagschaal stelt om de samenleving veiliger te maken. Zijn programma is show en entertainment voor de massa. Maar dat is AVRO's Opsporing Verzocht toch ook? Daar worden de zwart-wit beelden van een gewapende Antilliaan die een snackbar overvalt toch ook voorzien van een passend muziekdeuntje en voorafgegaan van een spannende intro! Beide programma's zijn op hun eigen manier heel professioneel opgezet. Beiden dienen hetzelfde doel; trekken van kijkers en het helpen oplossen van misdrijven. De volgorde is ook legitiem want zonder kijkers geen oplossing. De Vries is een gedreven mens. Ik heb hem leren kennen als een perfectionist. De kleinste verspreking of een verkeerd gelegde klemtoon en de scène moet over. Overdreven? Nou nee! De kijker moet immers vertrouwen hebben in de misdaadverslaggever en dat heb je niet in een hakkelende en zichzelf telkens corrigerende presentator. De Vries is van sterrenbeeld vast en zeker pitbull. Hij bijt zich vast in zijn onderwerp, het slachtoffer en vooral de vermoedelijke dader. Laat niet eerder los voordat met zekerheid is vastgesteld dat deze het wel of juist niet heeft gedaan zoals bij de Puttense moord. De V heeft een goed programma dat voorziet in een duidelijke behoefte. En toch werk ik liever niet met hem samen. Wil hem zelfs het brood uit de mond stoten en zijn team werkeloos maken of inlijven bij ons korps. Waarom? Omdat een dergelijk programma eigenlijk door de BV Politie zelf op de beeldbuis gebracht zou moeten worden. Een eigen onafhankelijke politiezender zonder irritant storende reclames vol onopgeloste zaken die dan zeker opgelost gaan worden, vol preventietips, vol veiligheidsvraagstukken en vol behaalde successen van de hard werkende politiejongens en meisjes. Niks geen propaganda, maar eerlijke transparantie en begrijpbare communicatie richting burger. Te duur? Het uitbrengen in 24 politieregio's van folders, posters, advertenties, publiekscampagnes, brochures etc, dat is pas duur! En wie dat dan het beste zou kunnen presenteren?
Joop van der Hor |