nummer 228
Moe d'r dag



Twee keer per jaar staat er op zondag een file op weg naar serviceflats en bejaardenhuizen. De Ford Transits, Opel Viagra's en andere met kleinkinderen afgeladen gemotoriseerde overmaatse kinderwagens proberen een plekje te vinden op de overvolle parkeerterreinen. Kom je op een andere dag dan zie je slechts een enkel klein Fiat Pandaatje of Suzuki Altootje staan en drie kinderfietsjes voor de deur van het altijd te warme ouderenpakhuis. De vuilnisophalers krijgen daags na Moederdag extra betaald bij het ophalen van de vele met goedbedoelde rotzooi volgeladen vuilnisbakken. De flessen Boldoot, gekleurde zeepjes, plastic beertjes, vetplantjes en boekjes met te kleine letters worden de dag na Moederdag weg gelazerd omdat oma geen ruimte meer heeft in het kleine dressoirtjes van het niet veel grotere kamertje van haar verzorgingsflatje. Het is elk jaar weer een hele toer om tussen het woud aan fotolijstjes de laatste schoolfoto te zetten van het afgrijselijke lelijke puberkopje vol puisten en pukkels dat kleinzoon heet. Bij binnenkomst kijkt zoonlief al op de plastic keukenklok en berekend de tijd die nodig is om moederlief het gevoel te geven dat hij nog steeds van het gerimpelde oude besje houdt en de voetbalwedstrijd die om vijf uur op Canal Plus wordt uitgezonden. Moeders is ondanks het dragen van een haarnetje en oude Lee Towersbril ook niet helemaal achterlijk en neemt wraak door de koffie te 'versieren' met warme gekookte melk waarvan het dikke kookvel bij zoonlief in het kopje plopt. Moeder heeft haar maatregelen genomen om het gesprek gaande te houden en de visite zo lang mogelijk vast te houden. De met broodkruimels en hagelslag gevulde leesmap ligt reeds klaar en met wat neusvocht heeft ze de 'belangrijkste' bladzijden van de Actueel vastgeplakt. Ze kijkt met heimelijk genoegen toe hoe haar verveeld kijkende zoon onopvallend probeert de bladzijden met daarop de borsten van Katja Schuurmans voorzichtig zonder beschadigingen van elkaar te halen. Ze stikt bijna in haar met Kukident vastgeplakte kunstgebit als hij zachtjes vloekt omdat juist op de plek waar de tepeltjes zichtbaar zouden moeten worden het papier aan elkaar blijft plakken en scheurt. Haar schoondochter praat amper en dus houdt schoonmoeder het gesprek maar op gang door zes keer hetzelfde verhaal te vertellen over de buurvrouw van nummer 7 die drie maanden dood in haar bed lag voordat ze door één van haar vijf kinderen werd gevonden. Onderwijl vreet haar kleinkind stiekem de koekjestrommel leeg. Oma wacht op de kreet van pijn die komen gaat omdat ze het zilverpapier aan de onderzijde van de chocolade biscuitjes heeft laten zitten en weet dat het schatje inmiddels vier vullingen in de altijd te grote mond heeft. Komende zondag is het Moederdag en staat er een file op weg naar Huize Avondrood en de meestal niet zo humane Humanitas bejaardenopslagtorens. Goede tijden voor de Blokkers, Marskramers en andere prullariaverkopers. Ze zijn weer door hun voorraad bijna niet te verkopen Taiwan en Hong Kongzooi heen. Kinderen en kleinkinderen geven vaak de meest uiteenlopende rommel aan hun ouders en grootouders maar begrijpen bij het opruimen van het huis na het overlijden maar niet waarom moeders dergelijke kolerezooi in huis had en bewaarde. Wie deze column nog op tijd onder ogen krijgt en de inhoud ervan herkent heeft dus nog tijd om terug te gaan naar de winkel om de hardplastic namaak porseleinen 'Hummel' beeldje te ruilen voor een fles Koeberg Bessenjenever of lekkere likeur, een keiharde pornofilm of een CD van Long Tall Ernie & The Shakers want oma's mogen er dan wat rimpelig en uitgedroogd uitzien, ze leven en blijven in hun hart jong. Mijn schoonmoeder is daar een helaas niet meer levend bewijs van. Ze liep op haar 70-ste nog hard naar de bushalte, pikte een bioscoopje waarin soms een ondeugend filmpje draaide en gleed op haar 75e nog van de wildwaterbaan in Center Parks. Zondag is het geen Moederdag maar Moe d'r dag! Denk daar aan als je met een tas vol nutteloze zaken, goedkope bonbons en bos plastic rode rozen naar haar toe gaat! Wat ik mijn moeder geef? Ik weet het nog niet, even de folder van Christine Le Duc of de Pabo kijken!

Joop van der Hor