Zijn er nog Turken in Turkije? Als je op zaterdag over de markt op het Afrikanerplein in Rotterdam-Zuid loopt zou je welhaast denken van niet. Klein Turkije in Groot-Rotterdam. De kaftans, bourka's en talloze hoofddoekjes zorgen voor een kleurrijk gebeuren dat niet zou misstaan in het centrum van Istanbul, Izmir of Bodrum. Nou wil het toeval dat ik vorige week voor een paar daagjes in het Turkse stadje Bodrum heb vertoefd dus ik weet waar ik het over heb toch? Nou eigenlijk niet! Voor het eerst in mijn leven bezocht ik Turkije en de enige hoofddoekjes die ik in acht dagen heb gezien waren die van de twee van naar hun land terugkerende vrouwen na terugkomst op Schiphol. Wel heb ik de in korte leren rokjes en strakke truitjes gestoken mooie lang zwartharige Turkse schoonheden gezien. Wat ik ook gezien en vooral gehoord heb waren mijn altijd en overal luid aanwezige landgenoten. In het hotel, langs de rand van het zwembad, in de restaurants, op de terrassen, aan het strand, in de discotheken, bij de goudhandel, de lederzaken en op de markt. Tot zelfs op het toilet want toen ik in het bijzonder schone kleinste kamertje van een cafeetje verbleef hoorde ik naast mij in onvervalst Amsterdams zeggen 'ik schijt me helemaal leeg van die Kebab'. Toen ik even later naast de auteur van deze gedenkwaardige volzin de handen stond te wassen vroeg ik mij af of er niet wat meer van de man doorgetrokken had kunnen worden. Zijn dikke pens hing uit het te krappe korte vuilwitte broekje en op de te vette nek zat een look-a-like Andre Hazes kop geplakt. Tja, ik zou als ik een Turks toilet zou zijn zo'n gore hap ook niet lusten. Overal waar je kwam regende het Nederlanders en meestal niet de gezelligste types. Wat zouden die Turken wel niet van ons moeten denken? In Rotterdam herken je een Turk aan de door Polen terug gestuurde Leger des Heilskostuums. In Turkije herken je de Nederlanders aan de voor weinig geld gekochte namaak Hugo Bossshirts (inderdaad met sss), de namaak Nikebroeken en de namaak Dieselshorts. Ik heb verbaasd staan kijken hoe een vrouw met het accent van Gerard Cox nog eens 1.000.000 Turkse Lira's afdong van de reeds verkregen bodemprijs. Ze liet het op die ene miljoen afhangen om de tas vol kleding wel of niet te kopen. Met plaatsvervangende schaamte bekeek ik van gepaste afstand het tafereel. Ik zag de verdacht veel op de moeder van onze minister-president gelijkende vrouw trots de winkel verlaten met een enorme hoeveelheid kleding voor een habbekrats aan geld. Wie nog nooit in Turkije is geweest moet namelijk weten dat één miljoen Turkse Lira's nog geen 45 eurocent is. De verkoper zwaaide de vrouw nog vriendelijk na. Vooral dat laatste vond ik knap van de man want ik zou het inhalige wijf het liefst een gratis souvenir nagegooid hebben in de vorm van een originele Bodrum talisman, een blauw glazen oog dat geluk brengt aan de eigenaar. Het zal u niet verbazen als ik dan wel had gekozen voor het allergrootste en zwaarste exemplaar zodat de uitbuitster over heel veel geluk op het achterhoofd kon rekenen.
De obers in het hotel moeten 12 uur achtereen werken voor een hongerloontje. Sommige gasten klaagden als het wijnglas niet tot aan de rand gevuld was of de schuimkraag van het bier te schraal in het glas stond, en dat terwijl het een all-inclusifhotel was ofwel dat alle drank en eten inbegrepen was. De Fortuynisten en leden van ultra rechtse groeperingen kunnen tevreden zijn want dankzij de onbeschofte handelswijze van de Nederlandse toeristen in Turkije zullen nog maar weinig Turken de behoefte in zich voelen opkomen om naar ons land te komen om hun geluk te zoeken of fortuin (grapje!) te maken. Het grote verschil tussen Turken en Nederlanders is echter dat hier op veelal onbeschofte wijze kenbaar wordt gemaakt dat buitenlanders niet welkom zijn en dat men in Turkije bijna altijd vriendelijk en beleefd blijft. Ik heb op de markt in Bodrum zo ontzettend veel landgenoten gezien die voor minder als weinig probeerden de hardwerkende marktkooplui hun koopwaar voor derde wereld prijzen af te troggelen dat ik me afvraag; zijn er nog wel Hollanders in Holland?
Joop van der Hor |