'Gebruikte auto kopen? Gebruik uw verstand!' Deze kop las ik boven drie pagina's tekst in het februarinummer van de ANWB Kampioen. Normaal sla ik dergelijke artikelen over omdat ik een fiets heb en mijn vrouw een auto. Eigenlijk hebben we samen een auto omdat we getrouwd zijn in gemeenschap van goederen. Maar kennelijk valt de auto daar niet onder want zij rijdt er dagelijks in terwijl ik in weer en wind op weg naar mijn werk de Alpe' du Hoogvliet en terug de Mont Spijkenisse moet beklimmen, een berg van de 1e categorie die onder automobilisten ook wel bekend staat als de brug der zuchten. Vorig jaar heb ik in een vlaag van verstandsverbijstering een derdehands autootje gekocht, een VW Golf uit 1988. Hoewel het ding aardig bij mijn leeftijd paste voelde ik me er toch niet echt lekker in. Door de sportieve lijn van de zwarte Golf met 1800 motor, de brede banden met sportvelgen en een uitlaat zo groot als de chromen dildo van wijlen tante Leen, was het dagelijks ritje van Spijkenisse naar Hoogvliet een soort van Formule V race. Altijd was er wel een stoer ventje met achterstevoren petje op het puisterige koppie in een van pa gekregen Opeltje die vanaf de verkeerslichten de wedstrijd met je wilde aangaan. Nu moet ik zelf de benzine betalen dus heb ik niet zo'n trek in wedstrijdjes. Bovendien ben ik meer toe aan een rollatorrace dan aan een autorace en mag ik van mijn baas niet hard rijden. Maar daar heeft zo'n petjesman geen boodschap aan. Ronkend staat het Opeltje dan naast je te vroemen met een flinke walm uitlaasgas achter zich en keiharde boemboemmuziek vanuit de cabine. Ik wil ook niet de lulligste zijn en gaf dan ook eventjes wat extra gas voor het verkeerslicht en het geluid dat daarbij uit het tante Leenspeeltje kwam was niet voor de poes. Bij het op groen springen van het verkeerslicht spoot het Opeltje met spinnende banden weg. Ik pruttelde er dan op mijn gemak achteraan en voelde me de grote overwinnaar. Hij was dan wel als eerste weg maar ik deed toch aanzienlijk langer met de banden en benzine. Bij de eerstvolgende verkeerslichten stonden we meestal weer naast elkaar. 'Nog een keer?' gebaarde ik dan. Maar de lol was er dan meestal wel af voor het inmiddels uitgeknepen puistje. Vorige week heb ik afscheid genomen van mijn tank. Eerder dan ik me had voorgenomen maar dat kwam doordat er een flinke ster in mijn voorruit ontstond door een vliegende visser. Vliegende visser? Jazeker, die bestaan. De in donkere kleding gestoken knaap met zijn hengel en visspullen stond in het midden van de weg naast een andere auto wiens koplampen mij verblinden. Het regende keihard en het was pikkedonker. Pas op het allerlaatste moment zag ik de knaap staan, remde hard maar kon helaas niet voorkomen dat deze via de motorkap en voorruit op het wegdek terecht kwam. Goddank raakte hij niet echt gewond. De mevrouw die voor de onveilige situatie zorgde door op het midden van de weg te stoppen en de weg te vragen wil nu ook de deuk in haar autootje vergoed zien. Welke deuk? Want ik heb het mens niet geraakt en ook de knul kwam enkele meters verderop op het wegdek terecht en niet tegen haar auto. Het zal de deuk in haar hoofd wel zijn ze al jaren eerder door een andere oorzaak is opgelopen. Ik laat het maar over me heen komen. Het enige dat ik heb gedaan is even Apeldoorn bellen en de knul thuis afzetten. Dat laatste is het minste dat je in zo'n situatie kunt doen. Ik ben inmiddels zowel de ster, de voorruit als de auto kwijt. Een Hans Anders autohandelaar gaf me er een leuk prijsje voor, verkocht me een leuk ouwelullen Citoentje en beloofde ook nog eens alle na mij komende kopers van een auto donateur te zullen maken van de Doe Een Wens Stichting. Dus auto kopen? Vlug naar garage Eindhoven in de Hoogvlietse Gadering lopen! Ik heb het gevoel dat deze autohandelaar wel koosjer is. Hij ziet er met zijn kale kop en teveel goud om zijn hals uit als een echte Feijenoord hooligan maar heeft meer goud in zijn hart dan om zijn nek. Als u binnenkort een auto bij hem koop dan weet u één ding zeker; dankzij uw aankoop kunnen er weer wensen van zeer zieke kinderen worden vervuld. Een betere garantie kun je toch niet hebben?
Joop van der Hor |