nummer 234
Lijpie Lady


Zondag lag ik heerlijk op mijn ligbedje in de tuin te genieten van de zon toen ik een licht brommend geluid hoorde. 'Ga weg mug, rot op, laat me met rust' bromde ik chagrijnig. Maar er was in geen velden of wegen een mug of vlieg te bekennen terwijl het brommend geluid irritant hoorbaar bleef. Het klonk beduidend anders dan het geluid van een gezichtsmassagestaaf van de Wehkamp zodat mijn nieuwsgierigheid aanzwol gelijk aan het gebrom van het onbekende voorwerp of instrument. Ik besloot op onderzoek uit te gaan en trok, omdat ik blootsvoets was, de stoute schoenen aan. Mijn beide buren hadden niets met het vreemde gebrom te maken. Hun tuindeuren bleken hermetisch gesloten. Op enige afstand van mijn woning ontdekte ik waar het geluid vandaan kwam. Ik hoorde ook nog een benepen met pijn vertrokken piepstemmetje 'au au' roepen. Een verderop wonende buurtgenote was bezig haar benen elektrisch te ontharen. Ik zag hoe de vrouw met draaiende bewegingen de Epilady over de binnenkant van haar behaarde dijen voortbewoog. Gezien de enorme hoeveelheid schaamhaar die vanuit het bikinibroekje stak had ze beter een tuinschaar kunnen gebruiken. Na het zien van het tafereel keerde ik met een enorm blij gevoel weer huiswaarts. Thuis gekomen riep ik mijn huisgenoten toe dat het zomer was geworden. Sommige mensen kijken op de kalender, anderen zien het aan de blaadjes aan de bomen of krijgen het te horen van weerman Ed Aldus. Maar ik weet dat het zomer is geworden als ik vrouwen bezig zie met potten hars of de Lijpielady, want je moet wel heel lijp zijn of sadomasochistisch ingesteld om zo'n folterapparaat op of rond je eigen venusheuvel te zetten. Maar het doel heiligt kennelijk de middelen. Je moet wat over hebben voor een keurig gekapte bikinilijn. Zelf ben ik er ook een voorstander van. Ik zie 's zomers op het strand van het Zeeuwse Schaamstede ook liever een leuk klein broekje met fris bloemmotief dan een blauwe broek van de Weduwe Van Nelle in de vorm van een pakje zware shag. Mogen vrouwen dan geen haar hebben? Jazeker wel, geen enkel probleem. Zolang het maar op hun hoofd zit en niet op hun benen, borsten, dijen of onder cq uit hun neus. Gek eigenlijk want mannen raken over het algemeen opgewonden bij het zien van een behaarde gevaren driehoek. Maar die moet dan wel goed in de originele verpakking zitten en niet eruit steken. Ik heb ooit naaktfoto's van Madonna in de Playboy gezien. Gretig kocht ik het in cellofaan verpakte mannenblad om naast het interview ook nog een zijdelingse blik te slaan op de naaktfoto's van de Amerikaanse zangeres. Hoe haar borsten eruit zagen weet ik echt niet meer. Er zal heus wel een tepel of zoiets opgeplakt gezeten hebben maar het enige dat ik me er nog van weet te herinneren was de enorme pluk okselhaar die vanonder haar opgeheven arm stak. Echt walgelijk! Zelf ben ik ook redelijk behaard. Helaas niet meer zo frequent op mijn hoofd maar nog wel op de borst en in de bilnaad. Dat laatste is een goed bewaard gebleven geheim dus ik zou het zeer op prijs stellen als u daar niet met anderen over spreek. Sommige haren op de borst zijn zelfs van zilver zodat ik aan het Spaanse strand soms verward word met de Amerikaanse filmster Richard Gere. Ik heb daar geen enkele moeite mee hoewel ik me kan voorstellen dat Richard het een stuk minder leuk vindt als het andersom gebeurt. U denkt misschien dat ik bij aanvang van deze column niet wist waarover ik schrijven moest, nou dat klopt. Maar aangezien we weer allemaal in te kleine broekjes rondlopen en met de vier bovenste knoopjes van het overhemd los, leek het mij toch ook raadzaam om het denkproces bij u over al te harige lichaamsdelen eens in beweging te zetten. En nu maar hopen dat mijn verderop wonende buurvrouw deze column ook leest! Zij mag dan van haar overtollig haar verlost zijn, ik kan het gebrom van de Lijpelady echt niet meer aanhoren en zeker niet meer aanzien!

Joop van der Hor