'Ze moeten hun klauwen eraf hakken' sprak de RET-ambtenaar boos nadat voor de zoveelste keer de pas schoon gespoten muur van het metrostation met verf was besmeurd. 'Wat een prachtige beschildering, het lijkt wel kunst' sprak een voorbijganger bewonderend. Graffity zal altijd wel bewondering en weerstand oproepen, Graffity, zo luidt de verzamelnaam voor overal op muren, pilaren, betonnen geluidswallen en zelfs op gevels van overheidsgebouwen aangebrachte (ont)sierende versieringen die er met de spuitbus zijn opgespoten. Ik ben het niet met de voorbijganger eens. Het is geen kunst, het is kliederen met verf. Soms inderdaad heel mooi van vormgeving maar bijna altijd illegaal en op plaatsen die zo ontzettend in het oog vallen dat er sprake is van regelrechte horizonvervuiling. Ik ben het echter ook niet met de RET'er eens. Want mensen hebben geen klauwen en als ze die al zouden hebben dan hoeven ze er voor zoiets toch niet afgehakt te worden met uitzondering dan van de wijsvinger want van dat lichaamsdeel wordt overwegend gebruik gemaakt bij het bedienen van de spuitbus. Het aanbrengen van een veelal immens groot kliederwerkstuk wordt veelal gedaan op een object of voorwerp dat voor velen vanaf de openbare weg duidelijk zichtbaar is. In vaktermen heet zo'n ku(ns)twerk een 'tag', zo wordt de gespoten handtekening van de aanbrenger genoemd. Elke aandacht die je aan zo'n 'tag' schenkt, bezorgd de aanbrenger status. Hoe moeilijker het object te bereiken is en hoe beter het te zien is, hoe meer aanzien de kliederaar krijgt in zijn omgeving. En daarom is het ook zo ontzettend stom van de fotoredactie van het Rotterdams Dagblad om aandacht aan graffity te schenken. Onlangs stond in deze door mij bijzonder hoog aangeslagen krant een foto van het dak van de centrale Bibliotheek aan de Rotterdamse Hoogstraat. Op het ketelhuis was met gigaletters een tekst aangebracht. Het was vanaf honderdenmeters verderop te lezen dus zal het weinigen ontgaan zijn. Zo ook dus fotograaf Niels van der Hoeven. Niels is een begenadigd fotograaf en heeft vast en zeker wel nog grotere en mooiere graffity gezien in lens en leven. Ik begrijp dan ook niet goed waarom hij van deze onzin een foto heeft gemaakt. En van de hoofdredactie van het RD begrijp ik het nog minder. Op deze manier lok je namelijk nog meer verfspuiters naar populaire en bekende gebouwen en objecten in steden als Rotterdam maar ook Hellevoetsluis, Spijkenisse en Vlaardingen want de verfjunks spuiten hun tags overal en heus niet omdat zij ze zelf zo mooi vinden. Maar vooral omdat ze aanzien en status willen verwerven en dat gebeurt als je met je ku(ns)tzinnige vrije meningsuiting de krant haalt of op TV komt. Doodzwijgen dus, altijd! Al zijn ze nog zo mooi want ik heb zelf ook hele mooie werken gezien zoals die op ******* (de redactie heeft de naam van het gebouw uit deze column verwijderd om de schrijver tegen zijn eigen dommigheid te beschermen). Maar het mag niet. Het is bij wet verboden. Er is maar één plek in de openbare ruimte waar het naar mijn mening toegestaan moet worden; de algemene begraafplaats. Laat de kunstenaar het bij leven alvast op zijn eigen gedenksteen spuiten dan pas is er echt sprake van graf-fity!

Joop van der Hor