Er is de laatste tijd nogal wat te doen geweest over het verzorgen van lessen in de Turkse taal op een Rotterdamse basisschool aan kinderen van Turkse afkomst. Toegegeven, het is een interessant onderwerp waarover de meningen op z'n zachts gezegd nogal verdeeld zijn. En dat mag gelukkig in Nederland. Meningen mogen verdeeld zijn als de mensen die met elkaar van mening verschillen uiteindelijk maar niet verdeeld raken. Dat is democratie! Onderweg in de metro van Spijkenisse naar Rotterdam Zuidplein was ik een poosje terug getuige van een bijzonder luidruchtige discussie tussen twee in campingsmoking gestoken Nederlandse dames. Voor wie niet weet wat een campingsmoking is hier een kleine uitleg. Een campingsmoking bestaat uit een veel te strakke bloemetjeslegging die met behulp van een grote schoenlepel over de te dikke dijen van de eigenaresse is getrokken. Daaroverheen wordt meestal een eveneens te strak geel of oranjekleurig truitje of een niet in Robijn gewassen smoezelig T-shirt van de Wibra gedragen. Het is pas echt compleet als de vleselijke inhoud ook nog eens krulspelden in het gebleekt blonde opgestoken haar draagt met op het te dik opgemaakte gezicht fel rode lippenstift rond het altijd bewegende geopende gat dat voor mond door moet gaan. Om de zaak te completeren en te accentueren steekt de linkerborst dankzij de te vaak gewassen beugelbra ietwat naar buiten en de rechterborst wat slapjes en doelloos naar beneden. De derde borst zit er vlak onder en wordt ook wel buik genoemd. Twee van deze personages zaten dus op het bankje voor mij waarbij de rechter onderhelft van de dame tegenover mij smakeloos over de rand van het bankje puilde. Ik noem ze voor het gemak maar tante Nel en tante Miep, met excuses op voorhand aan alle andere Nellies en Miepen. Tante Nel keek minzaam naar een jonge Turkse vrouw schuin naast haar en maakte tegen tante Miep een opmerking over het kleurrijke hoofddoekje dat het haar van de vrouw geheel bedekte. 'komt zeker van haar cursus chemotherapie in de Daniël' grapte tante Nel. Miep lachte haar door een teveel aan nicotine bruin aangeslagen restant tanden bloot en deed er nog een schepje bovenop: 'weet je welk vakantiebaantje bij Turken het meest in trek is?' Toen Nel het zo ontzettend domme en voor de hand liggende antwoord niet uit haar met een IQ van een Zeepaardje gevulde vaal geblondeerde hoofd wist te lepelen gaf haar buurvrouw zelf maar de oplossing. 'bij de Roteb.' Nou dat was lachen joh, de hele metro lag dubbel maar niet heus. De Turkse vrouw keek niet op of om. Ze moet het hoogstaande gesprek tussen de twee autochtone Rotterdammers hebben gehoord want ze had een Nederlandstalig boek opengeklapt op haar schoot liggen. 'Verrassend Anders' luidde de titel en dat deed me bijzonder veel plezier want ook mijn eigen verhaal is te vinden in het boek van verschillende Hoogvlietse auteurs dat twee jaar geleden op initiatief van de Hoogvlietse huismoeder Donnie Jelsma en journalist Jan Koopmans het levenslicht zag. De dames gingen verder met hun tot in de andere coupe hoorbare gesprek. Ze vonden het maar idioot dat op Nederlandse scholen Turkse les gegeven wordt. Ik moest hen met tegenzin gelijk geven, onhoorbaar natuurlijk! Maar is dat eigenlijk wel zo raar zo vroeg ik me tussen station Rhoon en Slinge af. De meeste allochtone kinderen groeien tweetalig op. Op school praten ze Nederlands en thuis de taal van hun ouders. Door op school ook les te krijgen in hun thuistaal leren ze sneller en begrijpen ze op den duur ook veel beter de Nederlandse taal. In Friesland gebeurt dat ook dus waarom niet in Rotterdam. Het moet echter niet ten koste gaan van de reguliere schooltijd waardoor dan weer een achterstand ontstaat in andere schoolvakken. Turkse les of onderricht uberhaupt (dat is Duits!) in een andere taal op een Nederlandse school. Ik weet niet of het slim is maar als het kinderen slimmer maakt en kans geeft op een betere toekomst zonder uitval en zonder verval in criminaliteit, dan ben ik er een voorstander van.

Joop van der Hor