Stelt u zich die vraag zelf ook wel eens? Velen van ons zijn hun hele leven bezig met het zoeken naar een passend antwoord en weinigen weten er uiteindelijk één te vinden. Mijn moeder hoorde ik het vroeger toen ik nog een kleuter was het vaak verzuchtend hardop tegen zichzelf zeggen; 'waarom ben ik hier op aarde? Om elke dag de vuile was te doen, boodschappen te halen, af te wassen, eten te koken, te strijken en koffie te zetten? Er moet toch een betere reden te vinden zijn?' Ik heb het de dominee vroeger op de zondagschool ook met de handen ten hemel horen zeggen. Hij had er wél een antwoord op. Volgens hem zijn we op aarde om elkaar te helpen. Aan die woorden moet ik de laatste tijd nog wel eens denken nu ik met de badkamer, de achtertuin en de hal bezig ben. De dominee echter bedoelde heel iets anders met het 'elkaar helpen'. Hij bedoelde de zwartjes in Afrika die het woord van God gebracht moest worden. Naïef als ik ben dacht ik toch dat die mensen meer hadden aan brood en rijst in plaats van hongerig te kauwen op de harde kaft van een bijbel. Ik begrijp wel meer dingen verkeerd. Zo heb ik altijd gedacht dat alle dieren, vissen, insecten, planten en bloemen er voor ons, de mens, op aarde zijn zodat we altijd te eten en te drinken hebben en verse bloemen in een vaasje op tafel kunnen zetten tussen de in echte roomboter gebraden speenvarken en de uit rode druiven vervaardigde Zuid Afrikaanse tafelwijn in. Maar laats was ik voor de zoveelste keer in korte tijd bij de begrafenis van een dierbare aanwezig toen ik plotseling het besef kreeg dat het eigenlijk precies andersom is. Wij zijn op aarde niet voor onszelf, niet om anderen te helpen, ook niet om tot je 65e of tot de dood erop volgt hard voor een baas of de samenleving te ploeteren. Nee we zijn op aarde om de dieren te voederen en helemaal nergens anders voor! Vele jaren mesten we ons vet door op de witte boterham dikke klodders pindakaas of Duo Penoti te smeren, Marsen en Bounty's te eten, Glazen witbier en rum te drinken, MacHamburgers en gezonde in natuurlijk vet vers gebakken patat van Bram Ladage naar binnen te proppen. Als we het goed doen gaan krijgen we zo rond het 55e levensjaar een eerste hartinfarct, stoppen dan drie weken hevig geschrokken met roken om vervolgens in alle hevigheid nog 2 a 3 jaar de draad weer op te pakken en daarna bij het tweede en meestal fatale infarct definitief afscheid van het aardse bestaan te nemen. En dan begint pas onze eigenlijke taak. Pas dan krijgt de mens nut, een doel in het- of beter gezegd na het leven en uiteindelijk ook het antwoord op de vraag waarom we hier op aarde zijn. Ik hoor het de uitvaartverzorger nog zeggen; 'wij geven dit lichaam terug aan de aarde, terug aan de oorsprong van alle leven'. Eigenlijk zijn we dus kannibalen. We vreten onszelf op! Eenmaal onder de grond begint het ketenproces. Larven en vliegen worden na enkele dagen uit het rottende vlees geboren. Die worden opgegeten door wormen en die weer door kippen en vogels en bij verstrooiing van de as na een crematie door de vissen. Vogels worden gegeten door andere dieren en die weer door andere. En dan komen wij er weer aan te pas om de dieren te eten om zo weer van vooraf aan te beginnen. Theoretici en wetenschappers onder u zullen mij er nu van betichten dat ik de evolutiebeschrijving van Darwin op onjuiste wijze vermeng met de opvattingen van bioloog en columnist/auteur Midas Dekker. Maar denk er nog maar eens goed over na. Vannacht heb ik met een elektrische insectenverdelger wellicht de linker teen van een onlangs overleden familielid dood gemept. De linkerteen was via het zojuist beschreven proces veranderd in een hele dikke strontvlieg en de huiskamer ingevlogen. Ik heb dus de keten verstoord door het gevleugelde ongedierte met satanisch genoegen in een hoopje as te veranderen. Het zal me worden gegeven want in de cirkel van het eeuwige leven komt de vlieg straks weer terug als larf of voor wie in reïncarnatie geloofd misschien wel als de nieuwe (vliegende) keeper van Feyenoord. Waarmee ik wil zeggen dat het eigenlijk heel logisch te verklaren is waarom mensen zich honds gedragen, rattenstreken vertonen, zich als een haas uit de voeten maken, anderen als een koe uitmelken, wolven zijn in schaapskleding, een olifantenhuid hebben, als een kip zonder kop rondlopen, soms stinken als een bunzing of zo dom zijn als het achtereinde van een varken.
Joop van der Hor |