Handjes in de lucht en zwaaien maar. Ogen gesloten in diepe trance en uitbundig gillen. Nee we zijn niet bij een optreden van Marco Borsato in de Kuip maar bij een kerkdienst in Hoogvliet. Aan de Posweg wel te verstaan in gebouw de Bron. Daar roepen, gillen, huilen of staan mensen zwijgend in stille devotie naar het plafond te staren. Ze luisteren naar hun voorganger. Die roept “Voor Marco Borsato zijn we ook uitbundig, dus waarom dan niet voor God?” De man heeft een punt. Waarom zou je niet voor de Almachtige uit je bol mogen gaan. Nou in Hoogvliet mag dat dus. Ze gaan niet alleen uit de bol maar barsten bovendien uit hun voegen. Het kerkgebouw biedt plaats aan 600 mensen maar er willen er wel  driemaal zoveel in. Buiten staan stewards in gele hesjes het verkeer te regelen. Lange tijd leek het alsof God de deelgemeente links liet liggen. Hij had geen oog voor wat zich in Hoogvliet afspeelde. Maar als God niet naar Hoogvliet komt, komt Hoogvliet wel naar de Heer zelf. Zondaars worden aan de Posweg na enig bidden weer rein en dat is wat Hoogvliet nodig heeft, rein worden! Niet dat er alleen maar zondaars wonen in Hoogvliet en het op steenworp gelegen Albrandswaard maar feit is wel dat Hoogvliet en Poortugaal wel heel erg onrein zijn. Beide zijn immers deels gebouwd op ernstig vervuilde grond. Op die grond ook verrijst binnenkort een groot nieuw kerkgebouw. Zo groot dat Marco Borsato er met gemak in enkele voorstellingen al zijn fans kan bedienen. Een kerkgebouw met tweemaal zoveel zitplaatsen dan het Nieuwe Luxor theater. Ruim 3000 gelovigen kunnen er per dienst hun Heer loven. Het gebouw komt aan de Doggersbank nabij metrostation Zalmplaat. Overal staan kerkgebouwen leeg. Ze krijgen een andere bestemming of worden gesloopt. ‘Nederland ontkerkt’ werd nog niet zo heel lang geleden door de media geconstateerd. Maar een moskee is ook een Godshuis en daarvan komen er steeds meer. Zoveel zelfs dat die andere Marco, wethouder Marco Pastors van Leefbaar Rotterdam, er bijkans een toeval van krijgt. Waar autochtone Nederlanders steeds minder vaak een Godshuis binnen gaan, zijn het vooral Nederlandse allochtonen die ter kerke gaan. De Pinkstergemeente Levende Steen in Hoogvliet mag zich verheugen in een groeiende populariteit onder vooral Antillianen, Surinamers, Kaapverdianen en mensen van Afrikaanse afkomst. Maar ook de witte Pernisser, Hoogvlieter, Capellenaar en Barendrechter komen elke week naar de Posweg om deelgenoot te zijn van het ‘blije geloof’. Voor een buitenstaander is het niet te volgen. Een dienst van de Levende Steen is nog het beste te vergelijken met een optreden van de Edwin Hawkins Singers die’ Oh Happy Day’ zingen. Zelf sluit ik mijn ogen en vouw ik mijn handen gewoon thuis. Ik vraag God niet om vergiffenis maar vraag Hem mij te helpen niet weer dezelfde fout te maken. Ik heb niets tegen 3000 zielen die met elkaar wekelijks een grootschalige dienst bijwonen. Wat ik wel eng vind is de massa hysterie. Follow the leader, allemaal hetzelfde roepen en erger nog, allemaal hetzelfde na-roepen. Lekker makkelijk want dan hoef je er zelf niet bij na te denken. Dat gevoel krijg ik overigens al als ik in de Kuip zit en ik hoor een heel vak met supporters verwensingen roepen in de richting van een speler of scheidsrechter. En wie betaalt zo’n gebouw en waar gaat al dat geld van de collectes en massale giro-overschrijvingen naar toe? Niet naar God want in de hemel is wel bier maar nog geen pinautomaat!

Gratis boek blijkt Eigen Wijze 1 aprilgrap
De telefoon van de speciale boekenlijn stond afgelopen vrijdagmiddag tussen 11 en 1 uur niet stil en ook op de voicemail werden heel wat bonnen aangevraagd voor het gratis boek van de columnist van deze krant Joop van der Hor. Onder de tientallen bellers meldde zich ook de 79-jarige moeder van de schrijver. Van alle bellers noteerde hij de naam en vroeg daarna of  ze misschien ook wisten wat voor dag en datum het was. Alle circa 40 bellers en ook emailers konden stuk voor stuk de grap waarderen. Yvonne de Vries uit Hoogvliet kon maar niet begrijpen dat ze erin getrapt was en vond de grap ‘geestig’. Ze had ’s avonds nog wel naar boekhandel Voskamp willen gaan met een zelfgemaakt dartbord waarop de schrijver zijn pijlen voor de verandering eens op zichzelf mocht richten. Ineke Lukus die in 1993 Hoogvlietse van het jaar werd, kon alleen maar hard schateren “wat een goeie Jopie hahahahaha en wat stom dat ik erin getrapt ben”. Mevrouw De Lange uit Hoogvliet wilde desondanks een boek hebben en vroeg of ze er dan tenminste eentje mocht kopen want ze leest elke week de stukjes in de krant. Jammer voor mevrouw De Lange en ook voor mevrouw Dingemanse, Dutrooi en mevrouw De Weerd die allemaal wel een boekje wilden kopen maar er bestaat (nog) helemaal geen boek van Joop van der Hor. Mevrouw Wanders uit Poortugaal liet weten het een ‘gekkigheitje’ te vinden. Maar niet iedereen liep er met open ogen in. Coby van de Krol-Hogebirk uit Spijkenisse liet de avond ervoor al via de mail weten dat ze er niet in zou trappen. “Er is helemaal geen koopavond op vrijdag in Spijkenisse. Ik vind uw grap wel goed maar die van een paar jaar geleden toen in de krant stond dat er belasting zou worden geheven over het parkeren van de auto op eigen erf vond ik beter. Daar ben ik toen wel ingetrapt!”Ook de grap van collega en eindredacteur van de Botlek 1 Theo Teitsma over een rookvrij Spijkenisser centrum had ze meteen door. Dit in tegenstelling tot vele anderen die boos naar de redactie mailden of juist van hun instemming lieten blijken.

Joop van der Hor